درس اخلاق کمی توشه دنیا

دو روایت در حکمت 77 است: یکی اینکه عدی پسر حاتم طایی نزد معاویه آمد. معاویه به او گفت علی را برایم وصف کن. عدی گفت من چیزی نمی‌دانم. به او گفت بگو در امانی. عدی گفت چه بگویم از کسی که به همه دل می‌داد و به همه اجازه حرف زدن می‌داد. ولی وقتی به ظاهر او نگاه می‌کردی جذبه و عظمتش تو رامی‌گرفت.
در بین مردم هیچ امتیازی برای خود قائل نبود به طوری که خشن می‌خورد و خشن می‌پوشید در حالی که او آگاه به خزائن عرش بود ….. و در آخر در راز و نیازهای شبانه‌اش خطاب به دنیا می‌فرمود: ای دنیا از من دور شو که من حاجتی به تو ندارم … .
انسان به تعبیر قرآن، هنگامی که در آن دنیا از او سؤال می‌شود که چه مقدار در این دنیا بوده‎ای می‌گوید ساعتی بیش نگذشت یا یک روز یا نصف روز بوده‌ایم.

ما در این عالم خواب هستیم و وقتی بیدار می‌شویم که در آن دنیا هستیم.

امیرالمومنین که یگانه‌ی عالم هستی است و آگاه علی‌الاطلاق است از کمی توشه راه به درگاه پروردگار می‌نالد و زار می‌زند پس وای بر حال ما.
حضرات معصومین که آگاه علی‌الاطلاق هستند به ما مرتباً متذکر می‌شدند که حواستان به فریبندگی دنیا باشد و اگر راه را اشتباه رفته‌ایم سریعاً برگردیم.
مجموعه‌ی گرفتاریهای این عالم از خود ماست و از ندانم کاریهای ماست.

مشاهده محتوای تفسیر لاحول و لاقوة از آیت الله ممدوحی
مراجعه به صفحه نخست سایت معاونت تهذیب حوزه
مشاهده درس اخلاق نکات اخلاقی دعای عرفه از آیت الله ممدوحی