چشم پوشی از غیر خدا

دریافت صوت

گزیده متنی بخشی از محتوای این درس اخلاق:

• قصد در مراقبه، اول اینجور شروع می شود که تصمیم می گیریم الی الابد چشم از غیر خدا برداریم و فقط او را بخواهیم.
• حال اگر اینجور شد همیشه در حال عبادتیم و لو اینکه بخوابیم. اینکه جداً قبول کنیم جز او مقصودی نداریم. در این صورت خدا به ما عنایتی می کند و همتی می دهد و هر مانعی پیش آمد می شکند و همت ما تا آنجا پیش می رود که اجابت در همه ی ابعاد پیدا می شود و بحث فنائ از خود پیش می آید.
• این طور نباشد که مرتب نمازهای پنجگانه ی خود را بخواند ولی دل هیچ تکانی نخورد. به قول حافظ که می گوید:
  حالیا مصلحت وقت در آن می بینم که کشم رخت به میخانه و خوش بنشینم
  بس که در خرقه ی آلوده زدم لاف صلاح شرمسار از رخ ساقی و می رنگینم.
  جام می گیرم و از اهل ریا دور شوم یعنی از اهل جهان پاکدلی بگزینم
• حافظ در اینجا چشم پوشی از همه چیز را که سخت است بیان می کند و به یکی از مشکلات این راه که پایبند نبودن به آداب و رسوم به خلق است، اشاره دارد.
• خیلی ها فکر می کنند این دست برداشتن در سلوک همین دست کشیدن از خوردن و خوابیدن و ریاست و اینجور چیزهاست. نخیر، تعلقات زیاد است یکی از مشکلترینش چشم پوشی از خلق است.
• شرع می گوید آن نمازی که با غیر خدا باشد به درد نمی خورد وقتی زمین دل در غصب اغیار باشد نماز با آن دل باطل است و به جایی نمی رسد.
• روایت داریم آنکه حرکات سوری نمازش با آنچه در دلش هست نسازد این نماز دوری از خدا می آورد.

ویدئوهای اخلاقی بیشتر در آپارات ندای تهذیب
درس های اخلاقی سایت معاونت تهذیب حوزه
مشاهده موارد بیشتر از فیلم های کامل دروس اخلاق