انواع محبت های دنیایی | درس اخلاق شهید صدر

مطالعه متن این درس اخلاق: انواع محبت های دنیایی | درس اخلاق شهید صدر

انواع محبت های دنیایی | درس اخلاق شهید صدر : قلب هایمان را به جای افکارمان بر قرآن عرضه می‌کنیم و به پیشگاه او می‌بریم تا بنگریم چه کسی بر دل مان ولایت دارد و فرمان می‌راند. چه دوستی و عشقی قطب و محور دل ماست و بر او سیادت می‌کند قلب ما به چه چیزی وصل است؟

خداوند در یک دل دو ولایت را نمی‌پذیرد و دو عشق هم عرض را بر نمی‌تابد یا دوستی خدا و یا دوستی دنیا چه عشق به خدا و عشق به دنیا با هم جمع نمی‌شوند. بیاییم قلب هایمان را محک زنیم که آیا مرکز دوستی دنیا یا دوستی با خدا اگر دوستی خدا در دل مان جای دارد ژرفایش بخشیم و استوارش سازیم

و اگر (پناه به خدا) دوستی دنیا در آن لانه کرده بکوشیم خود را از این درد بدخیم و مرض مهلک و تباه گر نجات دهیم.

هر مهری که بر مرکز دل نشیند به یکی ازدو شکل است:

۱ . دوستی معمولی که محور و پایه ای جهت مهرها و دلبستگی‌ها خواسته‌ها و آرزوهای انسان قرار می‌گیرد که به گونه ای که اگر برای برآوردن نیازی رویکرد دیگری پیدا کند فوری به اصل خویش باز می‌گردد؛
چه این دوستی اساس دل را تشکیل می‌دهد و مرکز فکر دلبستگی‌ها و احساسات را مشغول کرد
گاهی به کاری، خوراکی یا آشامیدنی به طور موقّت دل می‌بندد ولی همان مهر نخستین محور قلب است.

۲ . دوستی آن است که تمام وجود و درون انسان را در بربگیرد هیچ چیزی او را از دوستش باز ندارد: به هر کجا که نگرد روی دوست بیند و جلوه او نگرد محبوب او قبله وکعبه اوست.

این دوگونه دوستی هم نسبت به خدا پدید آید و هم نسبت به دنیا.

در مهر به خدا که مایه شرف انسان است هر دو درجه محبت یافت می‌شود. درجه نخست در جان مؤمنان شایسته و پاکی که جانشان را از آلودگیهای دنیا پیراستند دید می‌شود. اینان از مهر حق مرکزی برای همه مهر‌ها آرزو‌ها و احساسات در دل پدید آورده اند هر چند گاهی به وقت غذا به خوردن غذا می‌پردازند به بهره ای از بهره‌های مباح روی می‌کنند دوستی را دیدار می‌کنند به تفرج در خیابان می‌پردازند و… ولی با برطرف شدن گرفتاری به مهری که محور دل است باز می‌گردند چه مرکز دلبستگی آنان یکی است.

او دوستی درجه دو: (عشق) را در دل و جان پیام آوران اولیاء الهی و امامان علیهم‌السلام می‌توان یافت.

امام علی بن ابیطالب علیه السلام که ما از شرف مجاورت او فیض می‌بریم
همه می‌دانیم این مرد بزرگ در این محیط چه بیانی دارد:
(ما رأیت شیئاً إلاّ ورأیت اللّه قبله و بعده ومعه).

چه عشق به خدا این قلب با عظمت را به گونه ای فرا گرفته است که هر چه می‌بیند خدایی بیند
حتی به گاهی که مردم را می‌بیند خدا را می‌نگرد با نعمت‌ها که رو به رو می‌شود خدا را می‌بیند
و خلق خدا و نعمتهای او را جدای از او نمی‌بیند.

این معنا و این گونه نگاه به آفریدگان در همه حال دید او را تشکیل می‌داد
چه دوست یگانه و معشوق کامل او خداست قبله آرزو‌ها و آمال او خداست. به خود اجازه نمی‌دهد با او انباز گیرد چه او غیر ذات سبحان حق را نمی‌بیند.

همین دو گونه دوستی نسبت به دنیا نیز هست

همان دنیایی که به فرموده پیامبر اکرم(ص) سرآمد خطا‌ها و اشتباههاست: درجه نخست دنیاطلبی آن است که دوستی دنیا مرکز و خاستگاه سلوک و تصرفات انسان گردد گویی محور تلاش و کوشش او خواسته‌های شخصی اش است هر کجا سود شخصی او را بکشاند می‌رود. دنیا قاعده و پایه زندگی او می‌شود. گاهی مشغولیتهای پاک و معنوی روی او را از دنیا بر می‌گرداند به نماز مشغول می‌گردد
و روزه می‌گیرد ولی با شتاب به دنیا که مرجع اساسی قلب اوست روی می‌آورد. هنوز از قلمرو سلطه شیطان خارج نشده به قلمرو او باز می‌گردد.

ویدئوهای اخلاقی بیشتر در آپارات ندای تهذیب
درس های اخلاقی سایت معاونت تهذیب حوزه
مشاهده موارد بیشتر از فیلم های کامل دروس اخلاق