نهی از سبک شمردن نماز

دریافت صوت

وقتی که مصلی نمازش را تند می‌خواند؛ توجه به خدا و قصد لِلّه و فی الله  و به آن حضور قلب توجهی ندارد. اقامه را می‌اندازد؛ آن یکی را می اندازد. جلسه استراحت که مستحب است. تسبیحات اربعه و سلام هم یکی [می خواند] و تمام.

خداوند می‌فرماید – البته نه در مقام استفهام بلکه گلایه‌گونه است در واقع-: آخر این عبدی که همه چیزش نزد من است [به کجا می رود]. «إِنْ مِنْ شَيْ‏ءٍ إِلاَّ عِنْدَنا خَزائِنُهُ» تمام چیزها خزینه‌اش پیش ماست.

وَ ما نُنَزِّلُهُ إِلاَّ بِقَدَرٍ مَعْلُوم‏. منتهی‌الامر به قدری که تو لیاقت داری و ظرفت سعه دارد، در ظرف تو می ریزند. به قدری که کار کرده‌ای.

دریافت صوت

[از امام صادق (ع):] إِذَا قَامَ الْعَبْدُ فِي الصَّلَاةِ فَخَفَّفَ صَلَاتَهُ

وقتی بنده ای نمازش را سبک خواند،

قَالَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لِمَلَائِكَتِهِ أَ مَا تَرَوْنَ إِلَى عَبْدِي

خدای متعال به ملائکه میگوید بنده ام را نگاه کنید. كَأَنَّهُ يَرَى أَنَّ قَضَاءَ حَوَائِجِهِ‏ بِيَدِ غَيْرِي [گمان میـکند قضای حوائجش به دست دیگری است.]

من مشتری را میفرستم. من به دل او می اندازم که بیاید. رفقا قدری توحید عملی پیدا کنیم.

‏ أَ مَا يَعْلَمُ أَنَّ قَضَاءَ حَوَائِجِهِ بِيَدِي؛ آیا نمیداند قضای حوائجش به دست من است.

ویدئوهای اخلاقی بیشتر در آپارات ندای تهذیب
درس های اخلاقی سایت معاونت تهذیب حوزه
مشاهده موارد بیشتر از فیلم های کامل دروس اخلاق