مهلت خدا به گناهکار

در حکمت260 حضرت فرمود: چقدر افرادی که گول ظاهر این دنیا را خوردند و در دام افتادند به سبب اینکه مردم همگی او را نیکوکار می‌دانند و احترام می کنند و نسبت به اعمال نادرستش کسی آگاه نیست مغرور می‌شود. همه‌ی مردم ذکر خیر او را می‌کنند (اما باطن کارش خراب است). خدا هیچ کس را مانند اینچنین شخصی هلاک نکرده است.

اگر شخص از این مقام و منزلتی که خدا به او در بین مردم داده، سوءاستفاده کند خدا به او فرصت می‌دهد و به یکباره پرده از اعمال و باطن او پیش مردم برمی‌دارد.
نباید انسان پولدار معصیتکار را ملاک قرار داد که چرا خدا او را در این دنیا مجازات نمی‌کند؛
دلیلش این است که خود خدا فرمود که به چنین افرادی فرصت می‌دهیم بعد به یکباره ازآنها انتقام می‌گیریم.
از آن طرف اگر شخص فقیر و بی‌چیزی را مشاهده کردیم دلیل بر خوار بودن در نزد خدا نسبت به او و بی‌لطفی پروردگار نسبت به او نیست.

پس نه عزت ظاهری فرد، ملاک خوبیِ اوست و نه جلوه‌ی خوب او بین خلق دلیل بر مغرور شدن او می‌شود.