درس اخلاق آیت الله شجاعی : استقامت در ایمان و عدم ظلم و شرک

گزیده متنی بخشی از محتوای این درس اخلاق:

می فرماید آنها که ایمان آوردند و ایمانشان را آمیخته ی به ظلم نکردند آنها در امان هستند و راه درست پیش می روند.
اینجا صریحاً از جمع مومنین آنانی را در امان می داند از آنچه که در پیش است و هدایت یافته می داند که ایمانشان را با ظلم شرک، آمیخته نکرده باشند.
شرک جلی و شرک خفی همه از مراتب ظلم است.
در آیه ی بالا می فرماید آنان که به وحدانیت حق ایمان آوردند و به رسول و حضرات ائمه ایمان آوردند
اینها اگر ایمانشان را مخصوصاً در مسآله ی توحید”لا اله الا هو” حقیقی بود و گفتند خدا هرچه تو می گویی و می خواهی هرچه تو امر و نهی می کنی همان است تو فقط معبود مطاعی، اینها در امانند.
اما اگر شرک در طاعت پیش آمد شرک در عبودیت پیش آمد آمیخته ی به ظلم شد، البته اشکال این ظلم و آمیختگی، مختلف و گوناگون است، ایمان در امان نمی ماند.
کسی به شما امری می کند خلاف امر خدا
و بر اساس مصلحتهایی که در نظر گرفتید امر او را مقدم بر امر خدا کردید در این صورت ایمان خود را آمیخته به شرک در طاعت و عبودیت کردید.
از همه مهمتر این است که نفس شما خواست چیزی را که خدا خلاف آن را گفت است ولی شما خواست نفس خود را مقدم داشتید.
حال اگر بخواهیم ایمانمان را آمیخت به ظلم نکنیم چه باید کرد؟
اولاً باید دید خدا از آنها که ایمان آوردند چه می خواهد. امر و نهیش برای ایمان آورندگان چیست.
در قرآن می فرماید:
1_ ای ایمان آورندگان خدا را همیشه و در همه حال یاد کنید.
2_از آنچه به شما دادیم به محرومین انفاق کنید.
3_ احسان و انفاق خود را با منت خراب نکنید.
4_ از چیزهایی که خودتان خوشتان می آید انفاق کنید.
5_ تقوا داشته باشید و حق تقوا را ادا کنید و از خدا بترسید.
6_ کفار و غیر مومنین را مورد اعتماد برای خود اتخاذ نکنید.
7_ از یهود و نصاری برای خود ولی امر نگیرید.
8_ هر کدام از کفار را دیدید که می خواهد بر شما تسلط یابد با او به مقابله پردازید.