ارزش های والای انسانی

امیرالمومنین وصیتی دارند که اگر در دل و جان آدمی بنشیند یک آرامش فوق العاده ای در زندگی انسان حاکم می شود این آرامش برای هرکسی به این سادگی پیدا نمی شود.

می فرمایند: به خدا فقط امید داشته باش و از خدا نترس. یعنی اگر انسان یک مقدار مراقب خود باشد کارش درست می شود.

وقتی به سو ی خدا حرکت کنیم دیگر هیچ نگرانی برای انسان نمی ماند. این گنجینه ی عظیمی است که انسان از آن غافل است.

در قیامت، همچین خدایی که محبتش از مادر نسبت به ما بیشتر است اگر به ما بگوید که چرا معصیت کرده ای چه جوابی داریم بدهیم، هیچ.
در روایت است وقتی انسان از دنیا می رود قبل از دفن، او را به محضر جناب حق می برند(هول مطّلع)، خدا می گوید چطور در مأمن خود ظلم کردی جایی که امان تو بود منی که برای تو مرکز آرامش و مأمن بودم. بعد خدا نعمتهایش را برایش می شمارد و بنده در این هنگام به قدری شرمنده می شود که در روایت دارد که بنده می گوید: خدایا هرچه می خواهی به عذاب من اضافه کن ولی مرا از این محضرِ خجالت نجات بده.
انسانی که گناه می کند در واقع خدایش را نشناخته است.

در داستان حضرت ابراهیم هنگامی که در منجنیق به سوی آتش در حال پرتاب بود، حضرت جبرئیل آمد و گفت آیا حاجتی داری کمکت کنم؟ ابراهیم گفت: دارم ولی از خدا که ناظر بر حال من است.

انسان باید اینگونه باشد و فقط خدا برایش کفایت کند.

ویدئوهای اخلاقی بیشتر در آپارات ندای تهذیب
مشاهده موارد بیشتر از ویدئوهای دروس اخلاق
مراجعه به صفحه نخست سایت معاونت تهذیب حوزه

برچسب‌ها:آیت الله ممدوحی, اخلاق بندگی, توکل و تکیه بر خداوند, صوت