خصوصیات درجه اول مراقبه

گزیده متنی بخشی از محتوای این درس اخلاق:

در اینجا گفته ای از امیرالمومنین را برایتان عرض می کنم که پیرامون درجه ی اول در مراقبه هست.
در نهج البلاغه فرمودند: من اصحاب محمد را دیده بودم متآسفانه یکی از شما را نمی بینم که به آنها شباهت داشته باشید.
آنهایی که من دیدم شب را صبح می کردند با صورت غبار آلود
و موهایی پژمرده(در حال عبادت و نماز شب) و در حال قیام و سجود بودند.
گاهی پیشانی به خاک بود از تضرع و گریه و گاهی دو طرف صورت. اینها درست مانند یک آتش پاره بودند از یاد قیامت. گویا بین دو چشم آنها پینه بسته بود از زیادی سجده.
وقتی در نزدشان اسم جلاله ی الله بیان می شد از چشمانشان اشک جاری می شد
جوری که لباسهایشان خیس می شد و چنان به لرزه می افتادند مانند درختی که در برابر تند باد تکان می خورد.
مثل اینکه اصلاً متوجه جانب حق نیستید که اولی هست و آخری، عوالمی هست حساب و کتابی هست. مگر می شود کسی که خدا را ناظر می بیند اینچنین باشد. مگر می شود کسی به حساب معتقد باشد و اینگونه باشد. من انسانهای مخلص دیدم ولی الان دیگر نمی بینم.
(در این میان جمله ای بگویم که به این و آن نگاه نکنید وقتی انسان محیطی داشت و صاحب غفلت شد و به اطراف نگاه کرد و دید که همه ی آنها که می گویند ما مسلمانیم از ما غافل ترند، این طرز نگاه، انسان را غافل تر می کند و نمی گذارد متوجه واقعیت باشد. اصلاً صاحب غفلت نباید به صاحب غفلت نگاه کند. این نصیحت را از من در ذهنتان داشته باشید).

ویدئوهای اخلاقی بیشتر در آپارات ندای تهذیب
درس های اخلاقی سایت معاونت تهذیب حوزه
مشاهده موارد بیشتر از فیلم های کامل دروس اخلاق