گزیده متنی بخشی از محتوای این درس اخلاق:
وقتی بنده آیه «بلی من کسب سیئة و احاطت به خطیئته فاولئک اصحاب النار» را مطالعه می کردم، دیدم که انسان اگر بخواهد یک آخرت نورانی و یک دنیای نورانی داشته باشد، باید در پیشگاه فرامین اسلام کرنش بکند.
برای پیمودن راه، یک رفیق لازم است و یک استاد. «الرفیق ثم الطریق».
حضرت فرمود: وقتی انسان اوامر و نواهی الهی را امتثال کند، پروردگار آن رفیقی که باید به مصاحبت و مرافقت با او طی طریق کند، به او می شناساند.
کراهت از همنیشنی با بدان (آثار کرنش در برابر دستورات الهی) حضرت فرمود: کسی که اوامر و نواهی ما را امتثال کند، پروردگار نسبت به اشخاص بد در قلب او ایجاد نفرت می کند. به او می شناساند که این شخصی که با او مصاحبت کردی، منحرف است. «کرَّهه مجالسة المعرضین عن ذکر الله عزوجل». آیا ارزش ندارد که انسان در مقابل این شرع کرنش کند؟!
زنهار مزن دست به دامان گروهی/ کز حق ببریدند و به باطل گرویدند
امام صادق (ع) به کسی که منکر آخرت بود، فرمودند: ای برادر عرب من! اگر پس این پرده چیزی نباشد؛ باز هم ما زیان نکرده ایم. «الواجبات الشرعیة الطاف فی الواجبات العقلیة».
شرع به کمک عقل آمده است
در تفسیر آیه «انهم کانوا قبل ذلک محسنین» نوشته است: آنها کسانی بودند که قبل از اینکه فرمان شرع به گوش آنها بخورد، خودشان ازآن چیزهایی که قبح عقلائی داشت، اجتناب می کردند. «الواجبات الشرعیة الطاف فی الواجبات العقلیة» یعنی شرع برای کمک به عقل و راهنمایی آن آمده است.
وقتی که شرع با عقل همراه شد؛ عقل رحمانی می شود و درست فکر می کند و معلمش را تشخیص می دهد، ناصح را از غیر ناصح تشخیص می دهد، راه کج را از راه مستقیم تشخیص می دهد. آیا در برابر چنین شرعی نباید کرنش کرد؟!
در نهج البلاغه ی عبده در عبارت «یثیروا لهم دفائن االعقول» می فرماید که به واسطه ی آمدن انبیاء و امتثال فرامین آنها، برای انسان اسرار کائنات کشف شده و یقین به حضرت صانع حاصل می شود. آن وقت ایشان در زیر این عبارت می نویسد: «وقد تحتجب هذه الانوار». یعنی این انوار به واسطه ی برخوردها و اعمال کثیف در پس پرده ی اوهام و خیالات و حجاب ها مستور شده است و این پرده ها به واسطه ی فرمانبرداری از انبیاء، برداشته می شود و دفینه هایی که پروردگار در باطن شما به ودیعه گذاشته است، ظاهر می شود.
بینا شدن چشم بصیرت در اثر پیوند عقل و شرع
طی این مرحله بی همرهی خضر مکن/ ظلمات است بترس از خطر گمراهی.
انسان یک رفیق می خواهد و یک استاد. وقتی که عقل با فرامین شرع پیوند خورد؛ آن وقت به انسان آگاهی می دهند که چه کسی برای مصاحبت خوب است و چه کسی بد.
نبی اکرم (ص) فرمود: من طبیب دوار هستم، یعنی ما سلسله ی انبیاءطبیبان نفوس هستیم، آنجا که باید مرهم بگذاریم، مرهم می گذاریم، آنجا که باید نیشتر بزنیم، نیشتر می زنیم.
آقا جان! عید آن روزی است که رفیق بیداری نصیبت شود. این قضایا بیدارکننده است. «فلیس ذلک الیوم بعید من لبس الجدید و انما هو عید من امن من الوعید». آن روزی که یک استادی برای خودت اختیار کردی، یک رفیقی پروردگار به تو عنایت کرد، همان روز برای تو عید است.
در تفسیر آیه «بلی من کسب سیئة و احاطت به خطیئته» می فرماید «سیئه ی محیطة» (گناه احاطه کننده) آن گناهی است که کافی است تا تو را از دین پروردگار خارج بکند.
«ان من اذنب ذنبا». وقتی انسان گناهی مرتکب شد؛ حجابی روی قلب او می آید. باید فوراً این حجاب را قلع کند. باید ریشه اش را دربیاورد.
فیض (ره) در کتاب حقایق می گوید: اگر در نماز حضور قلب نداری؛ از پروردگار بخواه که تو را نسبت به موانع حضور قلب آگاهی بدهد. «اذا اراد الله بعبد خیرا الهمه رشده». «… الهمه الیقین». اگر پروردگار به شما عنایت کند؛ به شما الهام خواهد کرد و موانع را به شما نشان خواهد داد.
باید ریشه ی گناه را بکنی! حضرت فرمود: اگر گناهی کردی و ریشه اش را درنیاوردی؛ آن گناه به تو جرأت می دهد که به گناه کردن ادامه دهی. اگرغیبت کردی؛ دزدی هم در ادامه ی آن می آید. «فیصیر بطبعه مایلًا الی المعاصی». میل به معصیت پیدا می کند، طبیعت ثانوی برای او درست می شود. «مستحسنا ایاها». اصلا غیرتش تغییر می کند
همنشینی با بدان، سوء ظن به خوبان.
حضرت فرمود: «مجالسة الاشرار توجب سوء الظن بالاخیار». یعنی همنشینی با اشرار، باعث سوء ظن به نیکان می شود.
رفقای عزیز! این مطالب، علم دیگری است. اگر طبیب هستی؛ باش. این علم، همان علمی است که حضرت فرمود: «طلب العلم فریضة». این علم، همان علمی است که امیرالمومنین (ع) به شما می فرماید: دنیا محل تجارت اولیاء خداست.
ویدئوهای اخلاقی بیشتر در آپارات ندای تهذیب
درس های اخلاقی سایت معاونت تهذیب حوزه
مشاهده موارد بیشتر از فیلم های کامل دروس اخلاق
Loading...
دیدگاهی ثبت نشده!!!