مسئله اشتیاق به نماز شب

دریافت صوت

گزیده متنی بخشی از محتوای این درس اخلاق:

• سوال این است که اگر ما حال برای نماز شب نداریم بخوانیم بهتر است یا ترک کنیم؟ بر اساس آنچه از روایات استفاده می شود اینجور پاسخ می دهند که وقتی آن اشتیاق لازم برای آن عبادت را ندارد آنرا انجام ندهد.
• ولی به نظر بنده مسآله دقیق تر از این است که اینجور جواب دهیم.
  این جواب بالا احتمالاً برای آن دسته از سالکین باشد که گاهی مقطعی حالتی برایشان پیش می آید که خب این جواب برایشان درست است.
• اما برای من و شما این جواب درست نیست. اینجور بگوییم که چون به نماز شب اشتیاق نداریم پس برای همیشه آن را ترک کنیم. وضع حال ما یک علت اساسی دارد و باید به دنبال حذف آن علل رفت و چاره ای اندیشید.
• پس تا مادامی که راه چاره پیدا نکنیم برای این بی حالی در مستحبات، همچنان ادامه خواهد داشت.
• پس جواب سوالی که در ابتدا مطرح شد که آیا عبادت را در حالت بی حالی ترک کنیم؟ می گویم نخیر، نباید ترک شود بلکه باید انجام دهید و همزمان به دنبال حذف علل باشید.
• با دقتی که در آیات و روایات داریم علل کاملاً مشخص است.
• در دعای ابو حمزه ثمالی آمده: خدایا هر وقت که گفتم من مهیّا شده ام برای عبادت و بندگی و عبا به دوش انداختم و به نماز ایستادم در پیشگاه تو، یک بی حالی و خواب آلودگی بر من غلبه دادی و حال مناجات را از من گرفتی، نمی دانم چه شده است هر وقت می گویم که دیگر باطنم خوب شده و آماده ی عبادتم، گرفتاری برایم پیش می آید و مرا به لغزش می اندازد و بین من و خدمت کردن به تو حائل می شود. خدای من (اینجا به علل بی حالی و سلب مناجات اشاره می کند) شاید مرا از درگاهت رانده ای و از خدمتت دور کرده ای! شاید دیدی که من حق تو را سبک می شمارم و مرا از خود دور کرده ای.

ویدئوهای اخلاقی بیشتر در آپارات ندای تهذیب
درس های اخلاقی سایت معاونت تهذیب حوزه
مشاهده موارد بیشتر از فیلم های کامل دروس اخلاق