گزیده متنی بخشی از محتوای این درس اخلاق:
﴿انما تنذر من اتبع الذکر و خشی الرحمن بالغیب فبشره بمغفرةٍ و اجرٍ کریمٍ﴾.
پروردگار عزیز از این خطاب ها در قرآن زیاد دارد.
﴿الم ذلک الکتاب لاریب فیه هدی للمتقین﴾. در عین حالی که قرآن برای تمام اهل عالم آمده است؛ اما فقط متقین هستند که می توانند از قرآن استفاده بکنند. وقتی بنده هر کار بدی به نظرم می رسد می کنم؛ چه لیاقتی دارم که از قرآن استفاده بکنم؟! قرآن ﴿هدی للمتقین﴾ است.
قاعده کلی این است که «حلاوة الدنیا مرارة الاخرة». هر چه از این دنیا بیشتر استفاده کنی؛ در آن دنیا کمتر خواهی داشت.
جبرئیل عرضه داشت یا رسول الله! شما استثناء هستید. هر چه شما از دنیا استفاده بفرمایید؛ از آخرت شما کم نخواهد شد. یارسول الله! اگر اجازه دهید، این کوه را برای شما طلا بکنم، تا شما از آن بهره مند شوید. حضرت از پذیرفتن این پیشنهاد ابا کردند! جبرئیل عرض کرد: «یارسول الله! وفقت بکل خیرٍ». این قبول نکردن شما، کلید تمام خیر است.
نبی اکرم (ص) که از پذیرفتن گنجینه های زمین خودداری کردند، در دعای شب نیمه شعبان – که ریشه شب های احیای ماه رمضان است – می فرماید: «اللهم اَقسم لی من خشیتک». پروردگارا! خشیتت را نصیب من کن!
﴿وقل رب زدنی علما﴾. آن روزی که آفتاب غروب کند و بر علم من زیاد نشود، آن روز مبارک نباشد.
مقررات پروردگار را حفظ کن، تا او هم تو را حفظ کند.
«احفظ الله یحفظک احفظ الله تجده امامک».
اگر او «اشد المعاقبین» است؛ ولیکن «ارحم الراحمین» هم هست؛ اما هر کدام در موضع خودش. می فرماید: رحمت من سبقت می جوید به آن اشخاصی که باتقوا هستند و ملاحظه مرا می کنند.
به موسی (ع) خطاب شد: ای موسی! مرا با بندگانم آشتی بده! حضرت عرضه داشت: پروردگارا! چگونه آشتی دهم؟ خطاب آمد: نعمت های ظاهری و باطنی مرا به آنها تذکر بده! «ذکرهم نعمائی». یاموسی! اگر یک بنده را با من آشتی دهی؛ بهتر از این است که یکسال شب ها شب زنده داری و روزها روزه دار باشی.
«یا اهل الدنیا هلموا الی کرامتی و مصاحبتی و مجالستی و مؤانستی آنسوا بی أؤانسکم و اسارع الی محبتکم». (چقدر این عبارت قشنگ است) آی اهل دنیا! بیایید و با من مصاحبت بکنید، با من انس بگیرید، من سرعت می گیرم به انس با شما.
وقتی چند ماه قبل به مشهد مقدس مشرف شدم، عرض کردم: پروردگارا! این دفعه یک مطلب تازه ای از ثامن الحجج علیه السلام نصیب من شود. همین که چشمم را روی هم گذاشتم این بیت را خواندند:
رو آر سوی ما که به سوی تو رو کنیم/ وز غیر ما به سوی تو رو آورد بلا
این مسئله را باید استاد تشخیص بدهد که من مقبل هستم یا مدبر. بنده یا رو به قبله حقیقت هستم، یا پشت به قبله.
رو آر سوی ما که به سوی تو رو کنیم؛ آن وقت تمام مشکلات حل می شود.
تمام افکار در حضور پروردگار است. پروردگار﴿علیم بذات الصدور﴾ است. یعنی تمام خطورات ذهنیۀ شما در محضر و حضور پروردگار است.
ما با توئیم گر تو ز ما می روی به قهر/باز آ هر آنچه هستی برآشتی گرای
اگر یک قدم بیایی؛ پروردگار ده قدم می آید. کسی که ملک و ملکوت و تمام ذرات ممکنات همه در حیطه تصرف اوست، چنین کسی بگوید: ناز ار کنی به ناز تو ما راست اشتیاق/ معشوق نازکش که بود غیر من تو را
پروردگار دائم شما را می خواند. ﴿ والله یدعو الی دار السلام ﴾.
تا عمر باقی است، غرور دنیا را رها کن! «فارفضوا ما انتم علیه من غرورها».غرور همان پستانکی است که در دهان بچه می گذارند. آن بچه این پستانک را می مکد و تصور می کند که پستان مادر است!
خدا وجود نافع را نگه می دارد. ﴿ما ینفع الناس فیمکث فی الارض﴾. کسی که وجودش نافع باشد، نگهش می دارند، انشاءالله. حال اگر شما ورزش بکنید و یک آدم فوق العاده ای از جهت جسمانی شوید؛ آیا از اسلام و معنویات هم برخوردار هستید؟
پیغمبر گرامی اسلام ص) هم می فرماید که «السعادة کل السعادة طول العمر فی طاعة الله».
اگر راه عترت را بپیمایید؛ به آبادانی خواهید رسید.
یک عبارتی دیدم از مرحوم میرزا جواد آقا ملکی تبریزی(ره) که خدا قسم می خورد و می فرماید: من شما بندگانم را دوست دارم؛ اما ایها الناس! اگر شما طریق واضح – که راه عترت است – را بپیمایید؛ به آبادانی می رسید.
«من سلک الطریق الواضح ورد الماء و من خالف وقع فی التیه». تا آخر عمرت همین طور می روی! عمرت می گذرد!
پروردگار می فرماید: «یابن آدم کن لی اکن لک». برای من باش؛ تا من هم برای تو باشم.
یک کسی خیره سری کرد و کرد و کرد و ده سال نماز شب نخواند تا اینکه یک شب در خواب دید این آیه را قرائت می کنند: ﴿الم یأن للذین آمنوا ان تخشع قلوبهم لذکر الله﴾. آیا وقت آن نرسیده است که قلبتان خاشع بشود؟! ده سال از سعادت محروم ماندی!
ویدئوهای اخلاقی بیشتر در آپارات ندای تهذیب
درس های اخلاقی سایت معاونت تهذیب حوزه
مشاهده موارد بیشتر از فیلم های کامل دروس اخلاق
Loading...
دیدگاهی ثبت نشده!!!