آمادگی برای مرگ وقیامت

یکی از مسائلی که خدا و ائمه به آن تاکید دارند مسآله ی قیامت است.
هر پدر و مادری وظیفه دارد از زمان طفولیت فرزندش که شاخه ی او هنوز نرم است همانطور که از بیماریها او را با زدن واکسن حفظ می کنند، واجب است دینش را یادش بدهند.
به پسر و دخترت تعلیمات دین را در خور خودش واجب است آموزش دهی از همان کوچکی و اهم از اینها برای او و خودت، مبدآ و معاد است. یعنی خدا و قیامت، این دو ستون دین در بین ما کمرنگ است. باز مسآله ی خدا را بیشتر به زبان می آوریم نسبت به قیامت. چون می تونیم بشناسیم و بشناسانیم و درک هم می توان کرد. به این صورت که بگوییم هر هستی، هست کننده می خواهد. مثلاٌ این حسینه نبوده حالا هست پس چطور شد؟ از آسمان که نیفتاده بلکه کسی آنرا ساخته است.
پس تمام این آسمان و زمین و هرچه در آن هست خدای لاشریک له آفریده است.

آنچه از توحید و مسآله ی خداشناسی بر ما کمرنگ شد مسآله ی قیامت است. اعتقاد به غیب.
در سوره ی مبارکه ی جمعه اشاره دارد که به ایشان بگو مرگ، آن مرگی که اول منزل آخرت است، دارد انسان را توجه می‌دهد. آن مرگی که اول برداشت است این در ما کمرنگ شد.