حرص دنیا و مطاع آن

گزیده متنی بخشی از محتوای این درس اخلاق:

در قرآن در آیات 19 تا 28 سوره ی معارج اشاره دارد به اینکه انسان فطرتاً حریص خلق شده است
و بی صبر است نسبت به خیر، خیر مطلق خدای متعال است و آنجه در جوار خداست خیرش بالاست.
انسان بالطبع و بالفطرة حریص آن خیر است.
انسان حریص است نسبت به آن خیر مطلق. اما اکثر انسانها به خاطر حضور در سیطره ی نفس و شیطان،
این اتصال به خیر مطلق را به مجرای دیگر می اندازند و به دنیا و مطاع آن حرص می ورزد.
در این راه هرچه از دنیا و مطاع دنیوی به دست آورد خب راحت است اما اگر در این راه به مشکل برخورد و آنچه که می خواست از دنیا نصیبش نشد جزع می کند.
لذا به مجرای انحرافی که افتاد وقتی به دستش نیاورد جزع می کند و اگر به دستش آورد رهایش نمی کند
و چیزی از آن به مستمندان نمی دهد مگر یک عدّه از نمازگزارها که بر همان اصل حرص به خیر مطلق پایبندند.
حال کدام نمازگزاران؟ آنها که بر نمازشان همیشه هستند.
بعضی معنا کردند که یعنی نمازشان را هیچگاه ترک نمی کنند
اما معنای دقیق تر که از آیات و روایات استفاده می شود اینکه در تمام احوالات خود بر گفته های در نماز خویش پایبندند.
مثلاً در نماز گفته الله اکبر، به این گفته در تمام احوالات زندگیش پایبند است یا ایّاک نعبد یا… .