گزیده متنی بخشی از محتوای این درس اخلاق:
- انسان در حیات دنیوی خود محجوب است به تعبیر دیگر در وجود دنیوی خودش محجوب است و این لازمه ی این وجود دنیوی است و از آثار حیات دنیوی است. بشر غیر از حیات دنیوی حیاتهای دیگری هم دارد بر اساس تنزّلی که داشته است.
- انسان در نظام وجود دارای مراتبی از وجود است. برای مرتبه ی اول که در نظام وجود است خود انسان وجه حق است و روبه خداست و فانی در حق است. در تنزّلاتی که دارد بعد از آن مرحله ی اول، به اندازه ی تنزلی که در عوالم پایین تر دارد و به تعداد منازلی که پایین می آید از حق محجوب می گردد تا جایی که به حیات دنیا برسد. در حیات دنیا کلاً محجوب از حق است که پایین ترین مراتب از مراتب تنزلی انسان در وجود است.
- انسان به تناسب هر مرحله ای که تنزل پیدا می کند محجوب از حق می شود منتها در این مرتبه ی آخری که پایین ترین مرتبه است محجوب بودن انسان کامل می شود.
- تنها آن مرحله که ذات حق از ذات انسان غلبه دارد انسان از حق محجوب نیست. یعنی آنجا که رتبه ی اصلی انسان است. آنچه را که نشان می دهد حق را نشان می دهد و از خود به عنوان خود و از ذات به عنوان ذات چندان خبری نیست. در اینجا انسان محجوب از حق نیست و وجه حق است. یعنی آنچه که انسان ابتداً در آن انسان می بیند وجه حق است نه خود آن شخص. یعنی غلبه ی ذات حق و نور حق بر انسان.
ویدئوهای اخلاقی بیشتر در آپارات ندای تهذیب
درس های اخلاقی سایت معاونت تهذیب حوزه
مشاهده موارد بیشتر از فیلم های کامل دروس اخلاق
دیدگاهی ثبت نشده!!!