فتنه و امتحان در روایات و نهج البلاغه

گزیده متنی بخشی از محتوای این درس اخلاق:

در مورد مفهوم فتنه و ارتباطش با افعال الهی کمی بحث کردیم و موارد استعمال این واژه در قران کریم را تا حد زیادی در جلسه ی قبل مرور کردیم. حال بهتر است موارد استعمال این واژه(فتنه و امتحان) را در روایات به خصوص در نهج البلاغه بررسی کنیم.
در نهج البلاغه واژه ای که بسیار به کار رفته همین واژه های فتنه و ابتلاء و امتحان است.
در بزرگترین خطبه ی نهج البلاغه یک متن منظمی در رابطه با امتحانات الهی در عالم خلقت دارند کانّه تاریخچه ای از امتحانات الهی است.
ابتدا می فرمایند خداوند متعال هنگامی که حضرت آدم را خلق کرد، فرشتگان و ابلیس را به وسیله ی حضرت آدم امتحان کرد. کما اینکه اولین مورد امتحان در عالم خلقت، امتحان فرشتگان و ابلیس توسط خلقت حضرت آدم بوده است. یعنی خداوند به فرشتگان که ابلیس هم در صف آنها قرار داشت امر کرد که همه در مقابل او به خاک بیفتید. همه ی فرشتگان، حال یا همه بودند یا دسته ای از فرشتگان عرضی، همه بدون چون و چرا به سجده افتادند و در میان آنها فقط ابلیس بود که از جنسشان نبود ولی چون بسیار عبادت کرده بود شبیه آنها شده بود. در اینجا همه ی ملائک قبول شدند الا ابلیس.
ابلیس که از دسته ی جنیان بود گفت چون من از ایشان از نظر خلقت شریف تر هستم در برابر او خضوع نمی کنم.
امیرالمومنین بعداز اینکه به این داستان اشاره می کنند می فرمایند که خدا اگر آدم را از نور خلق کرده بود که منظره‌ی او چشمها را خیره می کرد و بسیار دلربا می شد نه تنها فرشتگان که ابلیس هم سجده می کرد.

ویدئوهای اخلاقی بیشتر در آپارات ندای تهذیب
درس های اخلاقی سایت معاونت تهذیب حوزه
مشاهده موارد بیشتر از فیلم های کامل دروس اخلاق