ربوبیت و محبت خداوند

دریافت صوت

گزیده متنی بخشی از محتوای این درس اخلاق:

• صحبت به اینجا رسید که هرچه هست در ربوبیت است و ربوبیت با اسماء می آید در استعدادها. گفتیم محبت و خوف از ربوبیت است. وقتی انسان استعداد لازم را کسب کرد خدا با اسمائش پیش می آید که او را به محبت و خوف می رساند.
• در دعای ملحق به عرفه، بعضی جمله ها اشاره می کند به اصل مسآله (توحید و ربوبیت و اینکه همه اش از خداست). می فرماید: از تو می خواهم رسیدن به تو را و از تو دلالت می خواهم برای رسیدن به خودت….. و قبل از اینکه عابدها به تو متوجه بشوند مسآله این است که تو اقبال می کنی (در صورتی که بنده استعدادش را داشته باشد). خدایا مرا به رحمتت بخوان تا من به تو برسم و مرا به منتت به سوی خودت جذب کن تا من به تو اقبال کنم.
• تا اینجا به بحث کلی اشاره داشت یعنی توحید ولی در ادامه بحث در خصوص محبت خداست.
• خدایا مرا متحقق به حقایق اهل قرب بگردان، خب این جمله یعنی چه؟ اهل قرب یعنی آنان که صلاحیت نزدیک شدن به تو را دارند. یعنی با یک سلسله حقیقتها که در روح و دل اینها پیاده شده است، مزیّن شده اند. در اینجا از خدا می خواهد که آن صورت اولیه ی من از بین برود حقیقت روح من عوض بشود رنگش عوض شود و متحقق به حقایق اهل قرب شوم. آن وقت مرا در مسلک اهل جذب قرار بده.

ویدئوهای اخلاقی بیشتر در آپارات ندای تهذیب
درس های اخلاقی سایت معاونت تهذیب حوزه
مشاهده موارد بیشتر از فیلم های کامل دروس اخلاق