خداشناسی و آیات الهی

گزیده متنی بخشی از محتوای این درس اخلاق:

خداوند در قرآن اشاره دارد به اینکه راه عذر بر بندگان را بسته است. یعنی انسان عاقل با انصاف در عدم شناخت خدای خود هیچ عذری ندارد. منتهی درجات معرفت زیاد است.
یک خداشناسی هست که امیرالمومنین دارد و از من و شما توقعی نیست از ما که سهل است بلکه هیچ مجتهد و عالم و مرجعی نمی تواند اینگونه باشد و مخصوص به حضرت است.
امیرالمومنین فرمودند اگر همه ی پرده ها به کنار رود بر یقین علی افزوده نمی شود. یعنی آنجور خدا را باور دارد آنجور خداشناس است و یقین دارد که اگر پرده ها کنار رود ذره ای بر یقین امیرالمومنین راجع خدا اضافه نمی شود. این مخصوص حضرت است ولی ما هم به قدر خودمان باید خدا را بشناسیم و معرفت در مورد او پیدا کنیم.
این شناخت از چند راه است یا ببیند یا آشنا شود یا راهنماییش کنند. یکی از راههای خداشناسی توجه به آیات الهی است. توجه به چیزهایی که به بودن خدا دلالت دارد یعنی عقل سالم نمی تواند بپذیرد که این چیز خود به خودی بوده است.
عقل سلیم می گوید هر به وجود آمده ای به وجود آورنده ای می خواهد. این همه موجودات در عالم هستی آفریننده ای دارد.
خداوند می فرماید در دو تابلو ما نشان می دهیم و می نمایانیم نشانه های خودمان را یکی در آفاق (طبیعت و آسمانها و کهکشانها و…..) که در ظاهر همه ی انسانها آن را درک می کنند، اینکه گذشت سال و ماه و شب و روز خورشید ….به چشم می بینند وعمقش هم بررسی می خواهد. تابلوی دیگر انفسمان است یعنی خودمان. از مغز سر تا کف پا، اینکه نطفه ی ناچیزی بود و قابلیت پیدا کرد.

ویدئوهای اخلاقی بیشتر در آپارات ندای تهذیب
درس های اخلاقی سایت معاونت تهذیب حوزه
مشاهده موارد بیشتر از فیلم های کامل دروس اخلاق