حق مداری در طرفداری از نزدیکان

گزیده متنی بخشی از محتوای این درس اخلاق:

از جمله مهلکاتی که سالک باید از آن اجتناب کند مسأله ی عصبیّت است. به معنای اینکه شخص هواخواهی غیر محقّانه داشته باشد. عصبیت یعنی حمایت کند از خودش اولادش و عیالش از دوستان و نزدیکانش به ناحق.
پس سالک از ابتدا باید با حق باشد در هر کجا که باشد و مخالف باطل باشد در هر کجا که باشد حتی اگر پدر و مادرش باشد یا علیه خودش باشد.
در آیه ی 26 سوره ی فتح می فرماید: این افراد( دارای عصبیت) دارای تعصّب جاهلیت هستند.
هرکسی که از حق در هر گوشه ای به هر نحوی فراری است در واقع از حضرت حق در فرار است زیرا که حق جلوه ای از حضرت حق است و یکی از اسماء خداست.
امام صادق(ع) می فرمایند: هرکسی که تعصب کند یا برایش تعصب کنند دیگر از ایمان رها است یعنی ارتباط درونی با خدا قطع می شود.
امام صادق(ع) روایت ی از رسول الله نقل می کنند که حضرت می فرماید: هرکسی در قلبش به اندازه ی خردلی جزیی عصبیّت باشد خدا او را با اعراب جاهلیت محشور می کند.
از امام سجاد(ع) از عصبیت سوال شد ایشان فرمودند: عصبیّتی که صاحبش در خطر است معنیش این است که شرار قومش را از خوبهای قوم دیگر بهتر بداند.
در آخر حضرت فرمود: منظور از عصبیت که نهی شده این نیست که شخص قوم خودش را نادیده بگیرد و دوست نداشته باشد بلکه عصبیت این است که در راه باطل قوم خود را پشتیبانی کند و طرفداری کند.
از جمله مهلکاتی که عصبیت به دنبال خود می آورد اینکه کتمان حق می کند در جایی که باید حق را بگوید.
مهلک دیگر که به دنبال عصبیت می آید اینکه در قضاوت به انحراف از حق کشید می شود.