یکی از برادران در مورد شبی که بنی صدر فرار کرده بود، تعریف می کرد که در‏‎ ‎‏شب پیروزی انقلاب گویا وقتی همۀ مسوولان و اطرافیان به این می اندیشند که چه باید‏‎ ‎‏ کرد.

امام سر ساعت همیشگی خوابشان، رختخواب پهن کردند و آمادۀ خواب شدند.‏

‎‏وقتی اطرافیان به ایشان گفتند: ماجرا چنین پیش رفت است.

امام فرمودند: هرچه‏‎ ‎‏شده است شده است و آنچه باید بشود می شود. شما کار و وظیفه و تکلیفتان را انجام‏‎ ‎‏دهید. بقیه اش دست خداست. حالا از این که من بخوابم یا نخوابم کاری نمی توانم‏‎ ‎‏انجام بدهم. جز اینکه کارهایی را که باید بعد از خواب انجام دهم دچار نقص‏‎ ‎‏می شود.

منبع: برداشت هایی از سیره ی امام خمینی (ره)؛ جلد دو، صفحه 261.

راوی: مرضیه حدیده چی (دباغ).

خبر جریان چهارده اسفند سال 60 را که در دانشگاه اعوان و انصار بنی صدر راه‏‎ ‎‏انداخته بودند، برای امام بردند که این چنین شده است. یکی از دوستان می گفت‏‎ ‎‏ خدمت امام بودم، عرض کردم: «آقا این خبر شما را مضطرب کرده است؟» ایشان‏‎ ‎‏فرمودند: «نه، من در عمرم مضطرب نشده ام و الان هم مضطرب نیستم.»   |    اطلاعات بیشتر درباره تظاهرات ۱۴ اسفند

منبع: برداشت‌هایی از سیره‌ی امام خمینی (ره)؛ جلد دو، صفحه 268.

راوی: آیت الله امامی کاشانی.