آیت‌الله مصطفی علما

آیت‌الله مصطفی علما در روز نهم اردیبهشت ماه 1322 در شهر کرمانشاه و محله‌ی جنب مسجد حاج شهبازخان دیده به جهان گشود، پدر ایشان صدرالدین علماء، پدربزرگ ایشان علی علماء و جد ایشان حاج ملا باقر می‌باشد. حاج ملاباقر جد ایشان پس از تحصیلات مقدماتی به نجف اشرف می‌رود و در آنجا فقه و اصول می‌آموزد و پس از پایان این تحصیلات به ایران و کرمانشاه باز می‌گردد و در کرمانشاه تاهل اختیار می‌کند. چون طائفه حاجی‌زادگان یعنی اعقاب حاج شهبازخان رئیس ایل کلهر در زمان محمدشاه قاجار و بانی مسجد و حمام معروف حاج شهبازخان به حاج ملاباقر ارادت پیدا می‌کند ایشان را به امامت مسجدحاج شهبازخان دعوت کرده و بدین شکل است که حاج ملاباقر شهرت پیدا کرده و از علماء موجه شهر می‌شود. شهرت ملاباقر به حدی است که حتی در نگاره‌های کاشی‌های تکیه معاون‌الملک کرمانشاه نیز تصویر ایشان نگاشته شده است. بعد از گذشت چندسال فرزندش شیخ‌علی علماء در کرمانشاه به دنیا می‌آید. وی نیز بعد از طی دوران کودکی به تحصیل علوم دینی مشغول می‌شود. ابتدا در محضر پدر بزرگوارش و سایر علماء شهر کسب فیض می‌کند و سپس به تهران می‌آید و از محضر اساتیدی همچون میرزا حسن آشتیانی استفاده می‌برد. سپس دوباره به کرمانشاه بازگشته و به تدریس دروس حوزوی مشغول می‌شود. بعد از فوت حاج‌ملاباقر حاجی‌زادگان و مریدان پدرش وی را جهت امامت به مسجد حاج شهبازخان می‌برند اما بعد از چند روز شیخ علی دیگر حاضر به خواندن نماز نمی‌شود و می‌گوید من عدالت ندارم و یکی از شرایط امام جماعت عدالت است از این شب من از پیش نمازی کنار می‌روم. بعد از این حرکت شیخ علی علماء رحمت‌الله علیه که بعدها هم هرگز حاضر نشد صحبتی در این رابطه کند و فقط به این نکته بسنده کرد که نمی‌خواهم برای خود مرید جمع کنم. از آن پس امامت مسجد حاج شهبازخان به آخوند ملاحسین حاج آخوند سپرده شد. مرحوم شیخ‌علی علماء بعد از کناره گیری از کار امامت مسجد، راه‌منبر را پیش گرفت. ایشان بیشتر به طرح موضوعات علمی و فلسفی در منبر می‌پرداخت. در سال 1304 هجری شمسی که داشتن نام خانوادگی برای ایرانیان ضروری می‌گردد آقای شیخ‌علی که معروف به همین نام (علماء) بوده در آن سال کلمه مزبور نام خانوادگیش می‌گردد.  به طور کلی شیخ علی علماء رحمه‌الله علیه مردی حکیم، عارف و خوش ذوق بود و بی‌تکلفی و تواضع جزء صفات اخلاقیش بود. ایشان پس از سال‌ها تلاش و مجاهدت در سال 1323 شمسی در کرمانشاه وفات یافت. فرزند ایشان یعنی صدرالدین که به آقا صدری نیز شهرت داشت به شغل بازرگانی مشغول بوده و از بازرگانان متدین و به نام کرمانشاه در آن زمان بود. آقا صدری در سال 1322 در محله‌ی جنب مسجد حاج شهبازخان صاحب فرزندی می‌شود که وی را مصطفی می‌نامد البته جد مادری آیت‌الله علماء نیزحاج محمدعلی حاج عباس از معتمدین استان کرمانشاه بوده‌اند که نمایندگی آیت‌الله العظمی سیدابوالحسن اصفهانی در کرمانشاه را هم بر عهده داشته‌اند. شیخ مصطفی علماءتحصیلات مقدماتی را در دبیرستان کزازی شهر کرمانشاه به پایان می‌برد و به شوق تحصیلات علوم دینی و فراگیری دروس حوزوی در سال 1341 وارد حوزه علمیه قم می‌شود. شیخ مصطفی دروس سطح را از محضر آیات عظام فاضل لنکرانی و سبحانی فرا گرفته و منظومه را نزد شیخ یحیی‌انصاری و اسفار هم نیز نزد علامه‌حسن‌زاده آملی و خارج فقه و اصول را نزد آیت‌الله گلپایگانی و آمیرزا هاشم آملی به پایان برد. سپس در سال 1364 با حکم امام خمینی رحمت‌الله علیه به عنوان امام جمعه سیرجان منصوب گشته و در طول این سالیان دراز یعنی چیزی در حدود 2۳ سال منشا خدمات و بــرکات فراوانی بـــرای شهرستان سیــرجان شده و تجارب فـراوانی را در ایـن مدت کسب نمودند. و سرانجام بعد از 23 سال دوری از شهر و دیار خود این بار در یکم اسفندماه سال 1386 هجری شمسی  به حکم مقام عظمای ولایت حضرت آیت‌الله العظمی امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی)  به امامت جمعه و نمایندگی ایشان در استان منصوب شده و با کوله باری از علم و تجربه به شهر و دیار خود بازگشتند. شاید از نکات قابل توجه نگاه به زندگانی خاندان علماء در کرمانشاه امامت مسجدحاج شهبازخان است که یک بار دیگر از حاج ملاباقر جد آیت‌الله علماء به آیت‌الله شیخ مصطفی علماء رسید که این امر می‌تواند نقطه عطفی برای حضور نماینده ولی‌فقیه در استان در بین مردم شهر کرمانشاه باشد و موجبات ارتباط نزدیک میان مردم کوچه و بازار را به طور مستقیم و مستمر با ایشان برقرار کند امری که متاسفانه در سال‌های گذشته کمبود آن بشدت احساس می‌شد.