احترام به دستورات خداوند

گزیده متنی بخشی از محتوای این درس اخلاق:

انسانی که قبل از ولادتش هیچ بوده و اسبابهای خداوند به او وجود داده است وجود مادی، و بعد از اینکه او را به وجود آورده یک چیزی هم به او داده که همان روح یا نفس ناطقه است که به وسیله ی او با این روح حیوانی در شکم مادر، حرکت کرده و بعداز نه ماه متولد شده و بعد از نه دقیقه یا نه سال یا نود سال از دنیا رفته.
حالا این انسان وقتی به رشد رسید بخواهد سراز کار خدا در بیاورد. یعنی بخواهد قدرت خدا و بزرگی خدا را به عقل کوچک خود درک کند انسانی که تا دیروز نبوده و فردا هم نخواهد بود و ملاکش این است که هرچه با عقلم جور بود درست است و هرچه جور نبود نه.
مثلاٌ جنگلی را در نظر بگیرید که ابتدا و انتهایش معلوم نیست و یک پشه ای اول تیر ماه سر از تخم درآورده و چهل روز دیگر هم می میرد حال این پشه بخواهد تمام این جنگل و درختانش را بگردد و حساب کند آیا می شود معلوم است که نه. ولی شیطان قسم خورد بر گمراهی انسان.
حضرت امیر می فرمایند که شیطان شش هزار سال خدا را عبادت کرد. اگر انسانی بگوید که به خاطر لجبازی با خدا و پیغمبر مثلاٌ نماز نمی خوانم این انسان بسیار دیوانه است و کارش بسیار خنده دار است. مثل فرعون و نمرود. نمرود به خیال خود تیری انداخت و خدا را کشت.
وقتی روح در بدن انسان آمد خطاب آمد که همه ی ملائکه سجده کنند.
همه سجده کردند غیراز شیطان. گفت من از آدم خیلی آدم ترم. او از خاک است و من از آتش که نور دارد.
خدا فرمود لعنت من بر تو ای شیطان تا روز قیامت.
حال همین شیطان لعنت شده را گروهی می پرستند.
اینها اربابانی داشتند و اراده کردند نور خدا را خاموش کنند.
از حضرت آدم بگیر تا حضرت ختم الرسل، از امیرالمومنین که ابن ملجم مقابلش شد تا امام حسن که زنش مقابلش شد.