شرک خفی به خداوند

گزیده متنی بخشی از محتوای این درس اخلاق:

سوره ی مبارک عمّ اولین سوره ی جز سی از قرآن. بسیار عرض کردم که مشرک منکر خدا نیست. مشرک غیراز کافر است. هردو کافرند ولی مشرک خدا را قبول دارد. مشرک با موحد در اینکه خدا را قبول دارند یکی هستند. فرعون و نمرود هم می گفتند خدا هست ابوسفیان هم همینطور. هر مشرک و بت پرستی می گوید خدا هست. منتها می گویند خداوند بزرگ است و ما نمی توانیم او را عبادت کنیم و باید یک چیزی به جای خدا در نظر بگیریم و عبادت کنیم. حالا آن چیز چه باشد اینکه به او نفع برساند. لذا بعضی دریاپرستند. می گویند اگر دریا و آب نباشد زندگی امکان ندارد. بعضی خورشید پرستند بعضی ملائکه را قبول دارند و می پرستند.
لذا اینها آن چیزی را پرستش می کنند و می گویند ما قابل نیستیم و باید مظهر خدا را پرستش کنیم و همه ی اینها کفر است. این نفعش به ما می رسد و به این افراد می گویند مشرک. لذا خدا را عبادت نمی کنند و دسته های مختلفی دارند.
پس مشرک منکر خدا نیست و گاهی شرک شرک خفی است. آن مشرک بت پرست را شرک علنی گویند ولی شرک گاهی خفی است. یعنی خدا را قبول داریم عبادتش هم می کنیم ولی می گوییم فعلا نون از اینجا در می آید. از این آب و زمین نان در می آید باید به دستش آورد. حالا حرام است یا حرام.
لذا می بینی سر ظهر جارچی خدا قدقامت الصلوة می گوید ولی شخص اعتنایی نمی کند و دنبال کار و کاسبی خود است و ندای خدا را جواب نمی دهد. این شرک خفی است.
پس در شرک خفی برای خاطر دنیا گناه می کنیم و خدا را عبادت نمی کنیم تا از این دنیا خیری به ما برسد.
در دنیا با پدر و مادر و خواهر و برادر قهر می کند به زنش ستم می کند که تو از ارث پدر بیشتر برداشتی و ….
اینها همه شرک خفی است که برای دنیا هر کار گناهی می کند. دروغ و تهمت و دزدی و دشمنی و قطع رحم……
پس مشرک بندگی خدا را قبول ندارد.

ویدئوهای اخلاقی بیشتر در آپارات ندای تهذیب
درس های اخلاقی سایت معاونت تهذیب حوزه
مشاهده موارد بیشتر از فیلم های کامل دروس اخلاق