توصیف بهشت، خانه شادی

بهشت کلش خانه شادی است. ذوق زدگی دارد برای انسان. مؤمنین در بهشت برای ابدیت، دائماً ذوق زده هستند. اصلاً در بهشت هیچ چیز عادی نداریم. آنجا دائماً انسان در بهجت است در هیجان زدگی است در انفجار شادی است.

حالا در همچین جایی، یه خانه ای هست به آن خانه شادی می گویند، خب اینجا دیگر چه خبر است قرار است چه اتفاقی بیفتد درش. می‌فرماید: کسی نمی تواند به آنجا برود مگر اینکه بتواند بچه ها را شاد کند “الاّ من اَفرح الصِّبیان”. قدر بچه هایتان را بدانید، به کجاها می توانند ببرند شما را این بچه ها. اذیت دارند درسته، از سر کار آمدی خسته، داغون، دردمند ، می خواهی یک ساعتی بخوابی بچه تو را بیدار می کند که بلند شو مگر شب است که خوابیدی! تازه از تو سؤال هم می کند باید جواب هم بدهی! شاد کردن کودک کار می برد ولی تو را بالا می برد، خردت می کند اما چه چیزی را خرد می کند؛ طبیعت تو را خرد می کند و به بالا می روی.

مانند استاد که تو را خرد می کند به زمینت می زند ولی نتیجه اش این است که تو را بالا می برد.

اگر کسی شعور نداشته باشد فقط غصه بچه داری را می خورد اعصابش داغون می شود (برایش جهنم می شود).

بچه خواب پدر و مادر را گرفته و گریه می کند در عین حال پدر و مادر به او می گویند ای جانم! این صدای گریه بچه مانند یک موسیقی فوق العاده شیرین و جذاب و لذت بخش است. حضرت می فرماید: چهار ماهه اول، طفل لااله الا الله می گوید؛ طفل گریه می کند ولی والدین اعصابشان خرد نمی شود زیرا آنها ذکر حساب میکنند آنها لااله الاالله می شنوند. چهار ماه دوم می گوید محمدرسول الله، چهار ماه سوم علی ولی الله، چهار ماه چهارم استغفار برای والدین است. این طفل در حال گریه است اما با گریه طفل این پدر و مادر گناهانشان در حال ریختن است در حال پاک شدن هستند.