استقامت در طریق حق

گزیده متنی بخشی از محتوای این درس اخلاق:

إِنَّ الَّذينَ قالُوا رَبنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا

کم کم باید به استقبال ماه ذی­حجه برویم. نوعا رفقا به حج می­روند و موفقیت برایشان حاصل است. ما اگر کاری نکنیم ظلم است. لا­اقل استقامت کنیم در عمل به دستورات ائمه که می­فرماید: وَ أَنْ لَوِ اسْتَقامُوا عَلَى الطَّريقَةِ لَأَسْقَيْناهُمْ ماءً غَدَقا. اینجا دو تفسیر شده است. ولایت امیر المومنین و ائمه است که بر طریق آنها استقامت کند (نه اینکه گاهی بکند گاهی نکند). محبت امیرالمومنین عمل است.

«يعني لو استقاموا على ولاية علي بن أبي طالب أمير المؤمنين و الأوصياء من ولده (عليهم السلام)، و قبلوا طاعتهم في أمرهم و نهيهم‏» . قبول عملی نه قولی. نسخه طبیب را باید عمل کرد تا شفا حاصل شود. اگر قبول نکنید گرفتار خواهید شد [تازه ] اگر قابلیت داشته باشید. بعضی یله و رها هستند. ان الله لایوصف بالتَّرک. هیچ وقت شما را ترک نمی­کند ولی اگر در علمش گذشت که هر چه ارائه طریق می کند و از جهالت شما صرف نظر می­کند، شما هم بر سر­سختی خود اضافه می­کنید «خلی بینهم و بین سبیله». وا­­می­گذارد شما را به خودتان.

«امراً و نهیاً اگر تبعیت کنید لَأَسْقَيْناهُمْ ماءً غَدَقاً یعنی: لأشربنا قلوبهم‏ الايمان»‏. دیگر ایمانش قلبی است نه خواندنی.

در بیان فرمایش حضرت که فرمود: «قد احيا عقله‏، و امات نفسه‏»؛ یعنی عقلش را زنده کند و نفسش را بکوبد.

«و شهوته میتة» مومن شهوتش مرده است. خاطرات بدی که به ذهنش می آید می کوبد کم کم  شهوت می­میرد. حالا ببین اگر خاطرات بد در من و شما زنده است باید کاری کرد.

حاج مقدس گفت نمی­دانم آن نورانیت را که خدا به مومن داده از او می­گیرد یا نه؟ آن جوان 25 ساله گفت: اگر می­خواست بگیرد نمی­داد. گفت پس بلعم باعورا چیست؟ گفت آن روی معادلاتی بود شاید با ریاضت و امثال آن به دست آورده بوده.

بعد روایتش را دیدم که اگر نورانیت یعنی چراغ منور در قلب این روشن می شود، این نشان آن است که خداوند اعانت کرده او را در مبارزه با نفس. «و ان من احب عباد الله عبدا اعانه الله علی نفسه».

ویدئوهای اخلاقی بیشتر در آپارات ندای تهذیب
مشاهده موارد بیشتر از ویدئوهای دروس اخلاق
مراجعه به صفحه نخست سایت معاونت تهذیب حوزه