موانع مرتبه روحانی انسان

گزیده متنی بخشی از محتوای این درس اخلاق:

اولین مسآله از مسائل اساسی که باید سخت از آن اجتناب شود و از ارکان این راه است عبارت است از اجتناب از هوا.
از نظر بحثهای تحلیلی فلسفی و ذوقی، انسان در زندگی دنیوی خود محجوب است از حق و آن چهره و صورت اصلی خودش را ندارد که محجوب از حق نیست؛ صورت دنیوی انسان در واقع خودش حجابی است بر روی چهره و صورت اصلی انسان که محجوب از حق نیست.
اگر انسان می خواهد از این مرتبه ی نفسانی و نازله ی حیات دنیوی خود نجات پیدا کند و این حجاب و نفسانیت خود را کنار بزند و دارای آن حقیقتش بشود که در جوار حق است و فانی در وجه حق است باید از مرتبه ی نازل منصرف شود. یعنی از مرتبه ی نفسانی باید بمیرد.
این مرتبه ی نفسانی انسان حجاب مرتبه ی روحانی انسان است.
باید خود در مرتبه ی نفسانی را از میان برداشت تا خود در مرتبه ی روحانی که شاهد وجه حق است جلوه کند آن وقت انسان به حق واصل می شود.
در دست برداشتن از مرتبه ی نفسانی خودمان راه و روش این است که انسان باید هوای نفس را بکشد تا نفس کشته شود یعنی مبارزه با هوای نفس.
پس هوای غیر را باید از دل بیرون کرد و هرچه دل به سوی غیر می رود همگی هواست.
سوال این است آن هوایی که باید از آن اجتناب شود مرزش چیست؟ حد و حدودش چیست؟
اگر به تعریف هوا دقت کنیم( هوای غیر را در دل داشتن) به خودی خود مرز مشخص می شود
ولی توضیح بیشتر اینکه هوای غیر را در دل داشتن مضر است
ولی در زندگی سالک مسائلی هست که نمی توان گفت که این مسائل هواست،
مانند محب به رسول الله و ائمه ی اطهار و خوبان عالم. یا کارهایی مانند خوردن و خوابیدن و ازدواج را انجام می دهد اما نه برای حظّ نفس و اینکه مقصود اصلی سالک باشد بلکه برای تقرب به حق مطلوب خود قرار می دهد.