تمام منازل عبودیت از ربوبیت است با تجلیاتِ اسماء متناسب در موقعی که استعداد لازم به دست آمده است
و وصول به منازل عبودیت بر اثر تجلیاتِ خدا با اسماء متناسب هست همراه با داشتن استعداد آن تجلیها.
با توجه به مقدمه ی بالا این آیه از قرآن را بهتر می شود معنا کرد. می فرماید: بله آنکه به عهدی که با خدا دارد (عهد الست) وفا کند و راه تقوی در پیش بگیرد خدا اینها را دوست می دارد یعنی به سوی خودش جذب می کند.
خداوند در جاهای مختلفی از قرآن از محبت خودش نسبت به بنده اش نام برده و هرجا جمعی را که گفته است به خصوصیتی از خصوصیاتی که موجب مجذوب شدنشان شده است بیان کرده است.
مثلاً در آیه ی بالا که ذکر شد که خدا متقین را دوست می دارد اینجا اشاره بر این شد که یکی از شرایطی که خدا با آن اسمائش تجلی می کند و انسان را مجذوب می کند تقوی است.
در جای دیگر که می فرماید خدا مقسطین را دوست دارد نشان می دهد که
یکی از شرایط نیل به قرب الهی و اینکه تجلی اسماء الهی پیش بیاید قسط است.
یا آنجا که می فرماید خدا متطهرین را دوست دارد یعنی انسان روز به روز در تطهیر باشد. اگر شما دیروز و امروز و فردایتان همه مثل هم باشد این حقیقت از حقایق اهل قرب را اصلاً نفهمیده اید. محال است کسی اهل قرب باشد و راضی باشد دو روزش مثل هم باشد.
دیدگاهی ثبت نشده!!!