خشوع دل و ایمان الهی

گزیده متنی بخشی از محتوای این درس اخلاق:

در سوره ی حدید می فرماید: آیا وقت آن نرسیده است برای آنان که ایمان آورده اند اینکه دلهاشان خاشع باشد در برابر یاد خدا و آنچه خدا فرستاده است. نباشند مانند آنان که قبلاً برایشان کتاب فرستادیم روزگاری بر آنها گذشت ولی دلهاشان اکثراً به فسق کشید شد.
در این آیه در واقع ملامت می کند دلهای قاسی و غافل را که شامل من و شماست.
نکته ای که می خواهم به آن اشاره کنم قساوت قلب است که مشکل اصلی من و شماست. در برابرش خشوع دل است.
دل وقتی در برابر خدا و یاد او و آیاتش سر فرود نیاورد و دل خاضع نبود هرچند عقل و فکرخاضع باشد، این می شود قساوت دل از یک مومن.
یکی از مشکلات هم این است که توجه نداریم که باید فرق بگذاریم که آنچه ما فرود آوردیم فکر و عقل است نه اینکه دلمان سرفرود آورد باشد.
وقتی خودمان را مورد بررسی قرار می دهیم که ببینیم آیا ایمان آوردیم یا نه
و در برابر خدا سر فرود آورده ایم یا نه، توجه نمی کنیم که آنچه سر فرود آورده فکر و عقل ماست نه دل ما.
وقتی من و شما توبه می کنیم از قصوراتمان در ابواب مختلف، متوجه عقوبت آن هستیم و عقل یک به یک همه را قبول می کند که باید برایشان نادم شد و استغفار کرد تا خدا آنها را ببخشد. ولی وقتی در مقام عمل می رسیم این عقل و فکر به درد نمی خورد. دل وقتی قاسی شد و خاشع نبود شاید استغفار داشته باشیم آن هم طولانی ولی اشک نداریم چون از دل این استغفار بر نیامده بلکه به حکم عقل است.
مثلاً عقل و فکر ما قبول کرده است که در نماز در برابر خدا و عظمت کبریایی او ایستاده ایم ولی دل نه. و چون دل نه، لذا با خود بازی می کنیم و دقت نمی کنیم چه می گوییم و ادب حضور نداریم.

ویدئوهای اخلاقی بیشتر در آپارات ندای تهذیب
درس های اخلاقی سایت معاونت تهذیب حوزه
مشاهده موارد بیشتر از فیلم های کامل دروس اخلاق