مردی که میتوانست تاریخ را تغییر دهد

بعد از ماجرای سقیفه بنی ساعده وقتی حکومت وقت با تهدید و فشار از امیرالمؤمنین علی(ع) درخواست بیعت نمودند، آن حضرت ضمن درد دل با قبر رسول خدا با تألم و تظلم طلب یاری و دادخواهی نموده و در اوج مظلومیت و تنهایی دو نفر را خطاب قرار داد، که اگر آنها بودند غصب خلافت رخ نمیداد و ورق تاریخ برمیگشت و جهان سرنوشت دیگری پیدا میکرد.

حضرت به کنار مزار برادرشان جعفر طیار و عمویشان حمزه سیدالشهدا میرفتند و خطاب به آنها میگفتند: «وا جعفراه‏! و لا جعفر لي اليوم. وا حمزتاه! و لا حمزة لي اليوم[i]‏ ». مفهوم این استغاثه و فریاد طلبی حضرت این بود که اگر جعفر بن ابیطالب و حمزه سیدالشهداء زنده می‌بودند، حق آن حضرت غصب نمی‌شد و این مظلومیت رقم نمی‌خورد.

این نشان از جایگاه ارزشمند این دو بزرگوار در اقناع سازی مخاطبان که برگرفته شده از فصاحت و بلاغت در سخن شان بود، داشت.

منبع

[i]  ابن أبي الحديد، عبد الحميد بن هبة الله‏، شرح نهج البلاغه، ج11، ص111.