مراحل ظهور غفران الهی برای بنده

شعری از مثنوی در این باب: چون انای بنده لا شد از وجود پس چه ماند، تو بیندیش ای جحود
گر تو را چشمیست بگشا درنگر بعد لا آخر چه می ماند دگر

تجلی ربوبیت با اسم غفور برای سالک در این مرتبه خود دارای مراتب است( خروج از منیت و خودی). تجلی این اسم بر رسول الله کجا و تجلی این اسم بر سالک کجا!
مثلاً آنجا که حضرت ابراهیم از خدا می خواهد که در قیامت مغفرتش را شامل حالش کند در حالی که انبیاء همگی معصومند، آن چه مغفرتی است؟
در سوره ی شعرا می فرماید: طمع من از خدا این است که خطای من را در قیامت شامل غفرانش کند.
نکته این است که اگر غفران شامل حال انسان نشود، تجلی با اسم عفوّ پیش نخواهد آمد. اگر خدا مایه ی فساد را از ذات من نگیرد فاصله انداختن بین دل و فساد، امری محال است.
پس تجلی اسم عفوّ مترتب بر تجلی اسم غفور است.
امام سجاد(ع) در دعای 32 صحیفه می فرماید: خدایا این مقام کسی است که به تو پناه آورده است. مقام کسی که اعتراف به قصورات دارد پس عفو تو از من دور نباشد و من از آن توبه کننده هایی نباشم که ضرر می برند و نفعی نمی برند. پس مرا مشمول مغفرتت کن که تو بهترین غافرین هستی.