نام‌هایی که آسمان برایش برگزید
جعفر بن ابی‌طالب، نه‌فقط در میان مردم، که حتی در میان فرشتگان هم جایگاهی ویژه داشت.
ابوهریره روایت می‌کرد:
«جعفر را همه به “ابوالمساکین” می‌شناختند؛[i] چون همواره با فقرا می‌نشست، غذا با آنان می‌خورد و دلشان را آرام می‌کرد. پیامبر اکرم (ص) او را “ابوالمسلمین” خواند،[ii] چرا که همدم و تکیه‌گاه مسلمانان مهاجر بود.»
دو هجرت بزرگ در زندگی‌اش داشت: نخست به سرزمین حبشه، و سپس به مدینه. به همین دلیل، به او “ذوالهجرتین” می‌گفتند.[iii]
اما ماجرای لقب‌هایش به همین‌جا ختم نمی‌شد. روزی که در جنگ موته بال در بال شهادت گشود و دستانش را از دست داد، خداوند به او دو بال در بهشت عطا کرد. از آن پس، همه او را “طیار ذوالجناحین” می‌نامیدند؛ پرنده‌ای در آسمان بهشت.[iv]
سیوطی، دانشمند بزرگ، گفت: «دو نفر در اسلام لقب سیدالشهداء گرفتند: یکی حمزه، شیر خدا؛ و دیگری جعفر بن ابی‌طالب که فرشتگان هم او را همراهی می‌کنند.[v]»
و چنین شد که نام جعفر، با لقب‌هایی آسمانی بر صفحه تاریخ ماندگار شد؛ هر نامش، نشانی از فضیلت و جایگاه او
منابع:
Loading...
دیدگاهی ثبت نشده!!!