رضایت باطنی انسان از معروف

دریافت صوت

گزیده متنی بخشی از محتوای این درس اخلاق:

• کلینی مرحوم از امام صادق نقل می کند که حضرت می فرماید: برای مومن از لحاظ غیرت دینی و از لحاظ مسآله ی قلبی که باید داشته باشد کافی است که وقتی منکری را دید، خدا که ناظر است، در قلب آن شخص نسبت به این منکر ناراحتی بیابد و ببیند. خدا اگر ناراحتی در قلب مومن در برابر منکر دید این برای مومن کافیست البته در جایی که وظیفه ی زبانی و عملی ندارد.
• در روایتی از پیامبر اکرم هست که می فرمایند: هر کس امری ناپسند را شاهد باشد و از آن بدش بیاید این شخص مانند کسی است که از آن جریان کنار بوده است و به عکس اگر شخصی از کار بدی که غائب از اوست چیزی بشنود و نسبت به آن کار خشنود باشد مانند کسی است که شاهد در جریان و کمک در جریان بوده است.
• در این روایت که عرض می کنم یک ضابط کلی برای سالک هوشیار دارد. حضرت امیرالمومنین فرمودند: آنچه که مردم را از لحاظ باطنی دور هم جمع می کند خشنودی و ناخشنودی است. یعنی اگر شما دیدی داشته باشید و به عالم بالا نگاه کنید اهل معروف یک تیپ هستند در عالم که همیشه بوده اند و هستند. اهل منکر هم یک تیپ جدا که از اول بوده اند و الان هم هستند. در باطن این دو از هم جدا هستند.
• امیرالمومنین هم به همین امر اشاره دارند که انسانها با خشنودی و ناخشنودی وارد این جمع یا آن جمع دیگر می شوند.
• شما اگر دوستدار معروف و ناخشنود از منکر بودید در دسته ی اول وارد می شود و از دومی که منکر است خارج می شوید.

ویدئوهای اخلاقی بیشتر در آپارات ندای تهذیب
درس های اخلاقی سایت معاونت تهذیب حوزه
مشاهده موارد بیشتر از فیلم های کامل دروس اخلاق