راهکار خروج از خسران به وسیله ایمان و عمل صالح

راهکار خروج از خسران به وسیله ایمان و عمل صالح – استاد ملکی

سوره عصر نگاه دوباره ما را به این سمت سوق می دهد که آسیب جدی وجود دارد که خداوند به میدان آمده است

و قسم می خورد تا اینکه ما باور کنیم آسیب و خطر بسیار جدی است و آن مسآله خسران است.

فرق بین خسران و ضرر و زیان آن است که در ضرر همه سرمایه اش از میان نمی رود و یا در سود ضرر می کند یا بخشی از سرمایه اش را از دست می دهد اما در خسران همه سرمایه نابود می شود، مانند آن یخ فروشی که در تابستان گرم یخش را در معرض فروش گذاشته ولی کسی آن را نمی خرد و لحظه به لحظه سرمایه اش در حال از بین رفتن است.

خدای سبحان می فرماید شما لحظه به لحظه خود را گرفتار خسران می کنید. سرمایه ی خود را که زمان است و در اختیار شما قرار گرفته اگر از این ظرف زمان برای کسب ایمان و عمل صالح استفاده نکنید

شما لحظه به لحظه گرفتار خسران خواهی شد و زمانی که از دنیا می روید چیزی از آن سرمایه برای شما باقی نمانده است.

بنابراین این سوره ناظر بر این است که ما حتماً باید تلاش کنیم تا نگذاریم این خسران سراغ ما بیاید. برای خروج از این آسیب جبران ناپذیر حتماً باید تلاش کنیم برای کسب ایمان. والعصر ان الانسان لفی خسر الا الذین آمنوا و….. مگر کسانی که توانستند در این ظرف زمان کسب ایمان کنند

و براساس اعتقاد به خدا عمل صالح انجام دهند به معنای انجام واجبات و ترک محرمات، انجام مستحبات و ترک مکروهات. هر کسی به اندازه توان و ظرفیت خود باید در این مسیر قرار بگیرد.

در بیان قرآن و فرمایشات اهل بیت علیهم السلام است که باید تمام هم و غممان را بگذاریم روی عمل به آنچه خدا فرمود و نظرش روی آن است که در این صورت، این دو عنصر یعنی اعتقاد به خدای سبحان و انجام عمل صالح هر دو با هم نتیجه می دهد.

هابیل و قابیل عملی را تحت عنوان قربانی و هدیه به پیشگاه خدای سبحان عرضه کردند اما

از قابیل پذیرفته نمی شود و از هابیل پذیرفته می شود

چون هابیل آن عمل صالح را بر اساس ایمان و رضایت خداوند انجام داد خدا هم فرمود ما از متقین می پذیریم. متقین یعنی کسانی که بر اساس ایمان و اخلاص، عمل صالح انجام می دهند. بنابراین چه آن معلمی که در کلاس درس است و چه آن کسی که شاگردی می کند چه بازاری، چه طبیب و… همه انسانها در همه اصناف و زمانها باید همه تلاش خود را هزینه کنند تا از این ظرف زمان که در اختیار ماست و

بسیار هم محدود است نهایت استفاده را ببرند و در کسب ایمان و عمل صالح بکوشند. در این سوره دو مصداق از عمل صالح را بیان می کند که بسیار حائز اهمیت است یکی تواصی به حق است؛ یعنی مؤمنانی که دنبال ازدیاد عمل صالح هستند باید نسبت به هم، یگدیگر را توصیه به حق کنند. یعنی توصیه به آنچه

سزاوار است انسان به آن عمل کند و از آنچه که نباید انسان به آن عمل کند نیز یکدیگر را نهی کنند.

البته باید دانست که گام برداشتن در مسیر حق کار بسیار سختی است که حتماً باید صبر و تحمل این سختیها را داشته باشیم تا بتوانیم از دایره خسران خارج شویم و با عاقبت به خیری از برزخ وارد بهشت شویم و تا خدا خدایی می کند در ناز و نعمت به سر ببریم.