خروج از دل تاریکی/ حکایت سومین مسلمان

خروج از دل تاریکی/ حکایت سومین مسلمان

مکه در آن روزگار، پر از آلودگی و خرافه بود. مردم در پی بت‌ها و سودای دنیا بودند و دل‌های بسیاری در تاریکی جهل و فساد غرق شده بود. صدای حق هنوز راه خود را به دل‌ها باز نکرده بود و خانه‌ها و بازارهای شهر، مملو از غفلت و بی‌توجهی مردم بود.

در همین اوضاع، پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله، دعوت اسلام را آغاز کرده بود. هر کلامش چون نوری بود که در دل تاریکی فرو می‌افتاد و انسان‌های راستین را به سوی پرستش خدای یکتا و دوری از پلیدی‌ها فرا می‌خواند.

حضرت خدیجه همسر پیامبر و علی بن ابی‌طالب پسرعموی پیامبر نخستین کسانی بودند که پای در راه حق گذاشتند و دل به پیامبر سپردند و همراه حضرت نماز اقامه کردند.

در این میان، جعفر بن ابی‌طالب، برادر علی بن ابی طالب، با دل پر از شوق و دلی روشن، تصمیم گرفت راه حقیقت را انتخاب کند. او دومین مردی بود که ایمان آورد و به اسلام گروید. این لحظه، آغاز راهی شد که جعفر را به الگوی شجاعت، صداقت و ایمان برای همه مسلمانان تبدیل کرد.[i]

منبع:

[i] اعیان الشیعه، ج 4، ص 119.