یکی از صفات عالی اخلاق در آیین مقدس اسلام، تواضع است و افرادِ مردم اگر بتوانند خود را با این خویِ پسندیده بسازند، باید گفت به یکی از خلقیات حمیده متخلّق شدهاند. در قرآن شریف در موارد متعدد راجع به مستکبرین و استکبارکنندگان و حرکات مستکبرین سخن به میان است. و در عین حال درباره پاکان و نیکان هم سخن به میان است. درباره متکبران میفرماید:
وَ لا تُصَعِّرْ خَدَّكَ لِلنَّاسِ وَ لا تَمْشِ فِي الْأَرْضِ مَرَحاً. یعنی صورت خودت را با تکبّر و تبختُر و بلندپروازی از رویِ مردم مگردان. یعنی قیافهی گرداندنِ صورتت به شکلی نباشد که از آن تکبر برداشت شود و اقتباس بلندپروازی شود. رویت در مقابل مردم یا برگرداندن رویت در مقابل مردم در کمال ادب و تواضع باشد و وقتی هم که بین مردم راه میروی، راه رفتن متکبرانه نداشته باشی. در اینجا راجع به راه رفتن متکبران اشاره میکند و در جای دیگر طرز راه رفتن بندگان پاک خدا را بیان میکند و با عبارتی کوتاه اما بسیار آموزنده سخن میگوید:
وَ عِبادُ الرَّحْمنِ الَّذينَ يَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْنا. بندگان خدا – البته همه بنده و مخلوق خدایند ولی اینجا منظور، مردم پاکدل و با ایمانی است که افتخار عبودیت حق را پذیرفتهاند و واقعا بندگان شایسته خداوند هستند – بندگان واقعی خدا کسانی هستند که وقتی روی زمین راه میروند مشی هَون دارند یعنی راه رفتنشان طبق برنامهی آفرینش آنهاست.
ویدئوهای اخلاقی بیشتر در آپارات ندای تهذیب
درس های اخلاقی سایت معاونت تهذیب حوزه
مشاهده موارد بیشتر از فیلم های کامل دروس اخلاق
دیدگاهی ثبت نشده!!!