توبه و مراقبت در محیط های آلوده

گزیده متنی بخشی از محتوای این درس اخلاق:

محیط و فضا قطعا هرچه هم توجه کنیم بالاخره ناملایماتی دارد.
در محیط آلوده انسان باید متوجه باشد که آلوده نشود.
در عین حال اگر آلوده شد که می شود راه علاجش را بداند و اگر نمی داند به اهلش رجوع کند و او راهنماییش کند.
اگر می بینید چنانچه مرضهای مسری پیدا شد افراد مراقبت می کنند که این مرض را نگیرند و اهل فن و پزشکان و پرستاران در بیمارستان به این بیماران اتاق مخصوص برایشان می گذارند. گناه هم همینطور است. می خواهم بگویم گناه نیز آلودگی است.
در خانه ای که گناه می شود در مجلس عروسی که گناه می شود خلاصه در جو گناه آلود انسان باید مراقب باشد.
در قرآن بارها کلمه ی (اجتنبوا) داریم به معنای مراقب باش!
اینکه جو بیماریهای عفونی را مثال می زنم چون همگیمان این را می فهمیم چه باسواد چه بی سواد
که همانطور که جو آلوده ی بیماری انسان را آلوده می کند جو گناه هم انسان را آلوده ی گناه می کند.
امیرالمومنین(ع) می فرمایند به حساب خود رسیدگی کنید قبل از اینکه وزن کنند و ترازو بیاورند.
پس این موارد حکم عقلی است و هر عقلی اینها را می فهمد. هر کسی که گفت من مسلمانم و شیعه هستم و قرآن کتاب من است اینها را درک می کند و باید مراقب باشد.
حالا اگر در عین اینکه همه ی اینها را مواظب بودیم و جدی بودیم ولی با این حال گناهکار شدیم چه کنیم؟ علاجش توبه است.
خدا در قرآن چندین آیه برای مبتلای به گناه دارد
شخصی مراقب بوده ولی بالاخره لحظه ای آلود به گناه شد آیا باید بمیرد و به جهنم رود؟!