گزیده متنی بخشی از محتوای این درس اخلاق:
وقتی که بنده به مشهد مقدس مشرف شدم؛ تقاضا کردم که آقاجان! عمر من یک طوری بگذرد که هی نگویم: کاشکی از اول این کار را کرده بودم! کاشکی – کاشکی نگویم. از همان اول یک مُنَبِّه و بیدارکننده ای برای من وجود داشته باشد.
ماه رجب، ماه خدا
هر زمانی یک خصوصیتی دارد. مثلًا دهه ذی حجه، ماه رجب و… درباره ماه رجب پروردگار می فرماید: «الشهر شهری والعبد عبدی والرحمة رحمتی». یعنی ماه، ماه من است و بنده، بنده من و رحمت هم رحمت من است.
روایتی درباره متهجدین و شب زنده داران وارد شده است که پروردگار آن قدر در قیامت به اشخاصی که نماز شب می خوانند، کرامت و ثواب مرحمت می کند که نه چشمی دیده و نه گوشی شنیده و نه اصلا کسی فرضش را می تواند بکند. «ما لاعینٌ رأت ولا اذنٌ سمعت و لاخطر علی قلب بشر».
ای نسخه نامه الهی که تویی
انسان از قدرت بالایی برخوردار است. «النفس فی وحدته کل القوی». ببینید قدرت خدا چقدر است؟ علم خدا چقدر است؟ پروردگار یک قسمتی در وجود انسان ساخته است که حضرت رضا (ع) می فرمایند که اگر آن قسمت را در شما نساخته بود؛ شما خدا را نمی توانستید بشناسید.
خداوند نسبت به کائنات علم حضوری دارد. یعنی همه شما در حضور و محضر پروردگار هستید.
پس بنابراین، حضرت ثامن الحجج (ع) می فرماید: خدا در شما نسخه اش را گذاشته است. وجود انسان عالَمِ صغیر و دنیایی کوچک است. عالَمِ کبیر منطبق بر عالَمِ صغیر است.
پروردگار به ید قدرتش تو را نوشته است. حضرت ثامن الحجج (ع) فرمودند: اگر این آثار نبود، کسی خدا را نمی شناخت.
چطور خدا علم حضوری دارد؟ همانگونه که تو علم حضوری به خودت داری.
چگونه خدا می تواند در یک لحظه میلیاردها خلق بکند؟ نفس تو را هم پروردگار این چنین قرار داده است. نفس ناطقه هم در یک لحظه می تواند میلیاردها تصویر از این مسجد (مثلًا) در خودش خلق کند.
اگر در ماه های دیگر، فقط در شبهای جمعه از سر شب ندا داده می شود که «بندگان! بیایید، بیایید»، در ماه رجب هر شب از اول شب آن مَلَک داعی ندا می کند که آیا قرض داری، حاجتمندی هست؟ هر کس در این ماه هدایت بخواهد، من او را هدایت می کنم..
موانع تا نگردانی ز خود دور/ درون خانه دل نایدت نور
تفقه در دین، کمال انسانی است. می فرماید: «من لم یتفقه فی الدین فهو اعرابی و لم ینظرالله الیه یوم القیامة ولم یزک له عملا». هرکس تفقه در دین نکند؛ بَدَوی است، چیزی نمی فهمد.
پیغمبر (ص) درباره امیرالمومنین (ع) فرمود: بارالها! علی را فقیه در دین قرار بده. «اللهم فقهه فی الدین».[9] فقیه خیلی خوب است، بعد از علم خداشناسی، علم فقه قرار دارد.!
آقا فرمودند: اوسع علوم، علم فقه است. چقدر مسائل مختلف اتفاق می افتد و مسائل ریزهکاری وجود دارد. هنوز سیر تکاملی بسوی پروردگار نکرده ای که ببینی چقدر «فقیه بودن» به درد می خورد. اما پیغمبر (ص) در مورد امیرمؤمنان (ع) دعا فرمودند که «اللهم فقهه فی الدین». این است که امام باقر (ع) می فرماید: «الکمال کل الکمال التفقه فی الدین».
من لم یجعل الله له فی نفسه واعظاً فان مواعظ الناس لن تغنی عنه شیئاً». واعظی درونی لازم است.
نبی اکرم (ص) وقتی از آن جوان سؤال کرد: «و ما علامة ایمانک». عرض کرد: یا رسول الله! در درون من کسی است که همیشه مرا از روز واپسین برحذر می دارد و در باطن من یک مُنَبِّهی وجود دارد که شبها مرا بیدار میکند و مرا متوجه پروردگار میکند.
حضرت می فرمایند: «ما عرف الله من عصاه». یعنی کسی که معصیت و مخالفت پروردگار را بکند، در حالی که خودش را در حضور و محضر او می داند؛ چنین شخصی پروردگار را نشناخته است
بعد حضرت این شعر را خواندند تعصی الاله و انت تظهرحبه/ هذا لعمری فی الفعال بدیع یعنی خیلی عجیب و غریب است که انسان اظهار محبت پروردگار را بکند و معصیت او را هم بجای آورد! این یک امر عجیب و غریبی است!
بعد می فرماید: لوکان حبک صادقاً لاطعته/ ان المحب لمن یحب مطیع
یعنی اگر کسی ارادت و محبت به کسی دارد؛ باید از او تبعیت و اطاعت بکند، ولی شما از پروردگار عزیز تبعیت نمی کنید!
نیکی به خلق خدا، ورود در رحمت خدا است.
طواف کعبه دل کن که کعبه خود سنگی است/ که آن خلیل بنا کرد و این خدای خلیل
از حضرت سؤال کرد که حقیقت توکل چیست؟ «ما التوکل؟» فرمودند: «التوکل العلم بان المخلوق لایضر ولاینفع ولایعطی ولایمنع» یعنی آن کسی که اعطاء می کند، پروردگار است. آن کسی که مانع می شود، پروردگار است.
گرگزندت ز خلق رسد مرنج
از خدا دان خلاف دشمن و دوست/ که دل هر دو در تصرف اوست
حضرت فرمودند: وقتی بنده ای اینگونه شد؛ دیگر از کسی نمی ترسد، دیگر کسی را مؤثر نمی داند که از او امید داشته باشد.
ویدئوهای اخلاقی بیشتر در آپارات ندای تهذیب
درس های اخلاقی سایت معاونت تهذیب حوزه
مشاهده موارد بیشتر از فیلم های کامل دروس اخلاق
Loading... 
دیدگاهی ثبت نشده!!!