تعادل در ترسو بودن و بی باکی

گزیده متنی بخشی از محتوای این درس اخلاق:

از جمله مسائلی که از رذائل قوه ی غضبیه ی انسان است تهوّر(بی باکی غیر معمول) و جُبن است.
تهوّر به این معنا که انسان در برابر امور خطرناک و بزرگ موازین عقلی و شرعی را در نظر نگیرد. این از مهلکات است و برای سالک خطرناک است.
در آیه ی195 سوره ی بقره می فرماید: به دست خود خودتان را به هلاکت نیندازید.( خود را به خطرات روحی و اخروی نیندازید).
راه علاج تهور، تأمل داشتن است مخصوصاً در کارهای مهم. یعنی ابعاد قضیه را فکر کند و با موازین عقل و شرع بسنجد.
جبن به معنای خیلی ترسو بودن و ضعیف النفس بودن است که این نیز از مهلکات است. اینکه از هر حرکتی بترسد و جرأت انجام هیچ کاری را نداشته باشد که از کوچکی روح نشأت می گیرد.
جبن باعث کوچکی و ضعف روح انسان می شود. باعث ذلت نفس می شود باعث می شود در برابر هرکسی خاضع شود. سالک با روح ضعیف و کوچک نمی تواند مسیر را طی کند.
در دنیا هم ترسو بودن باعث خراب شدن زندگی و عیش انسان می شود.
انسان ترسو در راه سلوک که باید قدمهای مهمی بردارد با این جبن نمی تواند پیش رود.
در روایتی از رسول الله هست که فرمودند: برای مومن صلاح نیست که بخیل و ترسو باشد.
همچنین حضرت در مقام دعا از خدا اینگونه طلب می کنند: خدایا به تو پناه می برم از بخل و جبن.
در برابر جبن، شجاعت است یعنی سالک هر حرکتی را که به تشخیص عقل و شرع درست است بتواند انجام دهد و دچار ترس و تزلزل نشود ویا اگر جایی بر اساس عقل و دین باید انجام ندهد شجاعت کند و انجام ندهد.