انواع غیبت و قدرت تخریب آن

گزیده متنی بخشی از محتوای این درس اخلاق:

غیبت به هر شکلی که باشد غیبت است هر کسی را به هر نحوی از نقیصه اش بگوییم که اگر او بشنود ناراحت می شود غیبت است.
غیبت گاهی به زبان است گاهی به اشاره یا ایما یا کتابت باشد و ما از آن غافل باشیم. ممکن است با عمل، غیبت کسی را کند یعنی حرکات او را تقلید کند.
یک نوع غیبت هست که انسان از کسی به نوعی یاد کند که اگر شخص بفهمد ناراحت می شود اما نه با زبان است نه با اشاره است نه با کتابت است نه با تقلید عملی است بلکه با یک نوع غمز و رمز است؛ مثلاً در جمعی اسم کسی به میان می آید و من می گویم به خدا پناه می برم از قلّت حیا، منظور این بود که این آدم بی حیاست.
گاهی این غمز و رمز به شکل دعاست. مثلاً در جمعی برای یک شخصی دلسوزی می کنیم و می گوییم گرفتار است و برایش دعا می کنیم که از این مسأله ای که گرفتارش هست نجات یابد و منظورمان این است که دیگران را از آن موضوع مطلع کنیم این یک نوع غیبت است.
گاهی غمز و رمز با یک تعجب و تأسف همراه است. مثلاً می گوییم فلانی را سابقاً می شناختیم آدم خوبی بود و منظورمان این است که الان عوض شده و خوب نیست.
غیبت کننده و

مستمع غیبت، هر دو در گناه شریک هستند.
در بحارالانوار روایتی از رسول اکرم هست که می فرماید: شنونده ی غیبت خود یکی از غیبت کننده هاست.
در جامع السعادات روایتی از رسول الله هست که فرمود: هر کسی که به برادر دینی خود نیکی کرد در آن مجلسی که غیبت او می شود و آن غیبت را به هر نحوی رد کرد، خدا هزار هزار شرّ دنیا و آخرت را از او دفع می کند. اگر رد نکرد یعنی غیبت را شنید و ساکت ماند در حالی که قادر بر ردش بود مانند این برایش ثبت می شود که هفتاد بار غیبت آن شخص را کرده باشد.

ویدئوهای اخلاقی بیشتر در آپارات ندای تهذیب
درس های اخلاقی سایت معاونت تهذیب حوزه
مشاهده موارد بیشتر از فیلم های کامل دروس اخلاق