در محضر امیرالمومنین بودیم و آخرین وصیت حضرت که فرمودند برای خدا شریک قائل نشوید و سنت پیامبر را زنده نگه دارید. آنرا ضایع نکنید.
این دو چراغ را برای خود روشن نگه دارید تا هم در ظلمات این دنیا برایتان نور باشد و هم در ظلمات آخرت برایتان نور و سعادت باشد.
بعد حضرت فرمودند اگر این دو چراغ را روشن نگه داشتید دیگر بر شما مذمتی نیست. تا زمانی که در مسیر اقامه ی دین و سنت پیامبر باشید هیچ غصه و ناراحتی و ملامتی برای شما نیست.
در اینجا اگر سعادت و نیکبختی انسان در همه ی ابعاد و هم در دنیا و آخرت بخواهیم در نظر بگیریم، همانکه قرآن نیز توصیه می کند در دعاهایتان از خداوند بخواهید، هم دنیای خوب و زیبا و هم آخرت خوب همراه با نیکبختی بخواهید. دنیایی که در آن ظلم و بد اخلاقی و تحقیر نباشد.
همانطور که در قنوت نماز می خوانیم. ربنا اتنا فی الدنیا حسنه و…… . خدا هم در این دنیا یک زندگی نیکو یک خانواده ی نیکو و یک جامعه ی زیبا نسیبم کن و هم آخرت خوب هم بخواهیم. آخرتی که همراه با رحمت بی کران الهی باشد. همنشینی با پیغمبر و ائمه و اولیای خدا را داشته باشد. آخرتی که منتهی به بهشت و زندگی و حیاط جاویدان است.
اگر این سعادت را انسان به دنبالش هست که معمولا هم بشر یک همچین آرزویی دارد، یعنی خوشبختی و فراهم بودن زمینه ی رشد و ترقی، پس باید از راهش وارد شود.
گاهی در این مسیر، انسان راه به خطا می برد. سعادت را در لذتها و غرائض مادی این دنیا میداند . سعادت را در جمع اموال به هر طریقی می داند. حال اینکه این عین شقاوت است.
امیرالمومنین می فرمایند: بدبخترین و پشیمان ترین افراد کسانی هستند که به هنگام مرگ ببینند که عمرشان را در راه جمع مال از طریق حلال و حرام گذرانده اند و الان هم دارند می روند. ومنافعش برای وراث است و سختیش برای فوت شده.
دیدگاهی ثبت نشده!!!