راهکار و دستورالعمل جهاد در سبک زندگی اسلامی

راهکار و دستورالعمل جهاد در سبک زندگی اسلامی – استاد ملکی

یکی از سوره هایی که سبک زندگی قرآنی به ما یاد می دهد سوره عادیات هست. این سوره درباره اهمیت و جایگاه مجاهد فی سبیل الله صحبت می کند. تبیین و تعریف و تمجید می کند انسانی را که زندگیش زندگی جهادی است و مجاهدانه است و تأیید می کند این سبک زندگی را؛

منتهی یکی از مصادیقش این است که اگر میدان جنگ واقع شد این فرد یکی از مجاهدان واقعیست و اگر میدان جنگ واقع نشد آن ویژگیش به گونه ایست که آن جهاد و مبارزه با دشمن را در حرکات و سکنات خودش و در موضع گیریهای خودش دارد.

بسیار سوره عجیبی است که خداوند به نفس نفس زدنهای اسبان مجاهدان قسم می خورد

به آن جرقه ای که از سم اسبان مجاهدان می جهد قسم می خورد و به حمله تند و تیز مجاهدان بر دشمنان قسم می خورد و

در نهایت بعد از این فراز می فرماید: اِنّ الانسان لربه لکنود؛ آن انسانی که منِ خدا می خواستم زندگیش را تنظیم کنم و بر اساس سبک زندگی درست تربیت شود و هنگامی که با خدا شدند و به یاری دین خدا آمدند تا آخر پای کار بایستند چرا که این ماندن و استقامت تا آخر راه، مهم است و الا مجاهد بودن مهم نیست بلکه مجاهد ماندن مهم است.

این همه قسمها را خداوند بیان می کند و بعد می فرماید یک آسیبی شما را تهدید می کند و آن این است که

نسبت به این همه نعمت که خدای سبحان در اختیار شما قرار داده ( شب قدر، پیامبر، قران. فرشته های استغفار کننده و فرشتگانی خدمت کننده به شما و…) مسئولیت دارید.

همه در اختیار شماست تا شما در مسیر تعالی و سعادت خودتان تلاش کنید و زندگی مجاهدانه داشته باشید اما انسانی که تحت تربیت الهی قرار نمی گیرد و این سبک زندگی را انتخاب نمی کند، این انسان در قبال رحمتهای الهی و همه ی نعمتهای الهی “کنود” است “کفور” است و شاکر نیست.

انسان شاکر کسی است که در همان مسیری که خدای سبحان دستور داد قرار گیرد.

نکته دومی که در این سوره به عنوان راهکار برای ما مطرح می کند تا ما مجاهدانه زندگی کنیم

و گرفتار این دنیا نشویم و مصداق این آیه نشویم که سنگینیمان بر روی زمین بیفتد،

بلکه حالت تجافی داشته باشیم سبک بال باشیم تا بتوانیم پرواز کنیم دستورالعملی در آخر این سوره مبارکه دارد

و آن این است که حتماً به خاطر بسپاریم که این دنیا فانی است و به عالم برزخ خواهیم رفت. افلا یعلم اذا بعثر ما فی القبور؛

هم علم و اعتقاد داشت باشیم که وارد عالم قبر می شویم و بعد برای محشر برانگیخت خواهیم شد.

وحصّل مافی الصدور؛ اگر خدایی ناکرده کینه ای حسدی منیّتی در وجودمان باشد حتماً در روزی که تبل السرائر است همه اینها بیرون می ریزد و آشکار می شود باید سعی کنیم نگذاریم اینها در وجود ما رخنه کند. نکته بعدی اینکه اگر ما به خبیر و عالم بودن خدا نسبت به اعمالمان ایمان داشته باشیم هیچگاه دل به دنیا (به معنای اینکه دست از زندگی جهادی برداریم) نخواهیم بست و قطعاً گرفتار این خطا نخواهیم شد. پس ایمان به مرگ و برزخ و قیامت و ایمان به خدا و علم خدا و اینکه ما در محضر خدا هستیم ما را از این آسیب نجات می دهد و ما را از مجاهدین قرار می دهد که فضل الله المجاهدین علی القاعدین اجراً عظیما.