محمد تقی فلسفی (۱۲۸۶- ۱۳۷۷ش) سخنران و خطیب مذهبی. وی در تهران به دنیا آمد و در تهران و قم دروس حوزوی خواند. او پیامهای آیت الله بروجردی را به محمدرضا پهلوی شاه وقت ایران میرساند. وی در نهضت امام خمینی حضور فعال داشت و بازداشت و ممنوع المنبر شد. وی در منبر و خطبه روشی نو پایه گذاری و شاگردان بسیاری تربیت کرد. خدمات دینی و اجتماعی او بسیار و مسافرتهای تبلیغی او به کشورهای عربستان، عراق، پاکستان و همچنین به شهرهای مختلف ایران قابل توجه است.
کتابهای کودک از نظر وراثت و تربیت، جوان از نظر عقل و احساسات، بزرگسال و جوان از نظر افکار و تمایلات، آیة الکرسی پیام آسمانی توحید، اخلاق از نظر همزیستی و ارزشهای انسانی، سخن و سخنوری از نظر بیان و فن خطابه و شرح و تفسیر دعای مکارم الاخلاق از آثار اوست. مدفن وی در شهرری و در کنار حرم عبدالعظیم حسنی قرار دارد. آیت الله میرزا علی فلسفی برادر او بود.